Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

 Τα σημεία μιας αλλοίωσης. 

Δίεση .       Τύχη αγαθή και κακούργα, συνήθισα καλά καλά στο πιάνο δωματίου και τώρα δεν μπορώ να ζήσω. Με τα Νυχτερινά κοιμόμουν με τις Μπαχιάνας ξυπνούσα, και τώρα έφυγε ο πιανίστας από το πάνω πάτωμα και στη θέση του ήρθε - παύση, δεν, δεν, δεν αντέχω να το γράψω, ήρθε, παραλύω, μια τηλεόραση

Αν δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ αυτός ο πιανίστας, αν είχα μείνει στην άμουση μαυρίλα μου, θα συνέχιζα να καταπίνω τις ακουστικές μου κονσέρβες αμάσητες και δεν θα μ΄ενοχλούσε τόσο ούτε η τηλεόραση ούτε οι κακόφωνοι χαρισματικοί ούτε η  τριμεγαφωνική αναμετάδοση φριχτής καουμπόικης ποπ από το κολέγιο δίπλα.


Ύφεση.      Έχω γίνει μια καταραμένη ψυχή που ηδονίζεται διεστραμμένα στο γύρισμα μιας μπετονιέρας παρά ενός σιντί, που προτιμά με δαιμονική χαρά το βουητό του αυτοκινητόδρομου από τον ψηφιακό βομβοψίθυρο, τα ουρλιαχτά των οπαδών του ποδοσφαίρου στη μπυραρία από την ηλεκτρική μουσική.

Έχω πάθει ηχητική κατάθλιψη.  Έως μανιοκατάθλιψη στη σκέψη και μόνο της πρόσκαιρης και μερικής ανακούφισης με την παρακολούθηση συναυλιών και σχημάτων unpluged μουσικής.  Πρωτύτερα χαιρόμουν, όταν τύχαινε να ακούσω ακόμα και ταξιτζή που γρατζούνιζε μια κιθάρα στην πιάτσα. Τώρα να με πληρώνεις δεν θα πήγαινα στην Όπερα του Μπουένος Άιρες.   Γιατί μετά την επήρεια της κάθε δόσης μορφίνης ο ανίατος αυτός ψυχακουστικός πόνος θα επανέρχεται εντονότερος και όλο θα χρειάζομαι όλο και ισχυρότερη δόση, ώσπου να κοκκαλώσω δηλητηριασμένη κι ανικανοποίητη.

Αναίρεση.        Τύχη κακούργα και αγαθή.  Λίγο καιρό αφού έφυγε ο πιανίστας από το πάνω πάτωμα, επανήλθαν οι βροχές.  Τρομεροί συμφωνικοί χείμαρροι κατέκλυσαν τον αχό της μνήμης του πιάνου, τον διέλυσαν με τα τύμπανα και τα τρομπόνια σε παλιόξυλα ξεβρασμένα και τον εξαφάνισαν μέσα στην παχιά λάσπη των όμποε, τον αναζήτησαν χωρίς αποτέλεσμα με επίμονα βιολιά, κι όλα υποχώρησαν τελικά στη χάρη ενός πίφερου, που τίναξε τα φτερά του και έβγαλε ένα μι κι ένα ντο, μια υπόσχεση, μια πιο, μια πιο.  

3 σχόλια:

Ποδονίφτης είπε...

υπάρχει λύση! Ξεκίνα μαθήματα σαξόφωνου!!! :)

Sulpice είπε...

Μία επική προσέγγιση της μοίρας σου... Μπράβο σου! Λίγο ακόμα και έφτασες το βραζιλιάνικο στυλ έκφρασης!
Υ.Γ. Α και κάτι άσχετο. Καλέ ο Ποδονίφτης επανεμφανίστηκε;

koulpa είπε...

xaxaxa εγώ έφαγα πετρια με τις εταιρίες δίσκων στα 80ς.. και κατέληξα να ακούω κυρίως ότι καταφέρνω να γρατζουνίσω μόνος.. κι αυτό σπάνια.. :) :)
καληνύχτααα :) :)