ΣΚΥΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΚΥΛΑΡΟΙ

Ε, δεν είπαμε κι έτσι, ένα αστειάκι κάναμε κι αμέσως να το σκάσετε μες τα σκοτάδια και τις λάσπες!  Το μόνο, πού είδατε, τι χρειάζεται λιγάκι πράσινο μες την Αθήνα!  Όμως δεν είναι σωστά τα πράγματα αυτά, πώς να το πούμε, μας προσβάλλει.  Να περιμένουμε έξω απ΄τα παραθύρια, χάμω στα σκαλιά, να κάνουμε καντάδες και σεις να μπερδεύεστε στα χαμόκλαδα και τις πέτρες, σκαστοί σαν τους κλέφτες, δεν ταιριάζει, θα σπάσετε το τακουνάκι σας.  Εμείς είπαμε, ελάτε εδώ έξω, πού έχουμε μια ωραία παρέα, να τα πούμε σαν άνθρωποι, καλοκαίριασε, μέσα θα κλεινόμαστε;  

Το ξέρουμε πού ΄στε ευαίσθητοι και σκιαχτήκατε με μερικές χοντράδες, αλλά δεν έπρεπε, γιατί εμείς  στα ώπα ώπα σας είχαμε και τον σκύλο δεμένο. Τώρα, η αλήθεια, με λουκάνικα δεν δένονται οι σκύλοι, λουλού να΄τανε δεν γίνεται, πόσο πιο πολύ οι σκύλαροι.  Όμως, βλέπετε, μάς φάγανε οι μόδες!  Στα Κολωνάκια με τα θηρία, πατείς με πατώ σε, τί να πρωτομαζέψουν ύστερα οι έρημες οι φιλιππινέζες με τα φαράσια, μπουκώσαμε.  Κι όσο που χαϊδευότανε ο σκύλος, αλλάξαν οι βιτρίνες, άλλαξε η μόδα και ποιός χαμπάριασε.

Εκτός του σκύλου.  Τό΄χουν κι αυτό οι σκύλοι, να μυρίζονται από μακριά.  Κι ούτε με το καλό ούτε με το άγριο, κλεισμένος με τα χίλια ζόρια στην πίσω αυλή ουρλιάζει λες και τον σφάζουνε.   Τελοσπάντων, ζωντανό είναι, αυτόν τον τρόπο ξέρει, αλλά εμείς που καταλαβαινόμαστε, είπαμε, ελάτε να το πιούμε ένα κρασί, να βγάλουμε μιαν άκρη, καρέκλες δεν έχουμε βέβαια, όμως θα τα βολεύαμε, κι εσείς για να μην τσαλακώσετε ένα κοστούμι, πήγατε και το κουρελιάσατε στους θάμνους, ντροπής δηλαδή, μεταξύ μας, που άνοιξε η νοικιασμένη λιμουζίνα η φυμέ, ν΄ανοίξει  η γη να μας καταπιεί, σαν βγήκατε ολοσούσουμοι ν΄αλλάξετε τάχα συνάλλαγμα τα τρύπια σώβρακα στα διεθνή αεροδρόμια! 

Υστερόγαμον:  χάσαμε και  το λουλού και μάς έμειν΄ ο σκύλαρος!