KASHMIR

Πότε φτάσαμε στα τέλη της εποχής των βροχών δεν το κατάλαβα, αλλά το κατάλαβε η πλάτη μου και κοιμάμαι μπρούμητα δυο μέρες τώρα, γιατί  τί τό΄θελα το φανελάκι, δεν είδα που γεμίσανε οι βιτρίνες χειμωνιάτικα, δηλαδή φοράς το πρωί το ξωπλατομανικόβυζο, να καείς καλά καλά, να σε τρώει το βράδυ το τουήντ  60% ακρυλικό, 40%  μαλλί κλωνοποιημένου προβάτου, όπου βράδυ από τις 6μμ. που αρχίζει και νυχτώνει και κάνει φριουζίνιου.  Όμως δεν ζω στο Πόρτου Αλέγκρι, που εκεί αλήθεια θες παλτό τον Αύγουστο, στην Μπραζίλια μένω και τά΄χω δει όλα, ν΄απλώνω σήμερα κρέμες για το κάψιμο και έξω μέρα μεσημέρι σκοτάδι, καταστροφή, καταποντισμός.

εντός του ανελκυστήρος με το αδικοχαμένο ποδηλατάκι

Αν φαίνονται πολύ μπερδεμένα όλα αυτά,  λυπάμαι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, βρίσκομαι κάτω από τον Ισημερινό και γράφω αυτά που νιώθω, δηλαδή σουβλιές στην πλάτη, τους ώμους και την μύτη.  Το εμφανισιακό μου σύνολο έχει χρώμα ροζ, κόκκινο, άσπρο, καφέ ξεφλουδισμένο τόπους τόπους, ένα χάλι πολύ τροπικάλ.  Είχα βγει με κουφόβραση, συννεφιά και ψιχάλες, αλλά η μπόρα αναβλήθηκε. Όμως σιγά μη φορέσω τουήντ, αυτά είναι για την μόδα, που πάνε οι ψωνισμένες και ψωνίζουν μπότες και χειμωνιάτικα σακάκια να φανούν ευρωπαίες, κι από μέσα το μαγιώ σε παπαγαλί χρώματα,  και κολλητά τζιν μες την κάψα με υψηλή ραπτική ανόρθωσης  του οπισθίου,  τις βλέπω και βγάζω σπυριά,  που έχω να βάλω μακρύ ένα χρόνο, μα τη νόσσα σινιόρα την απαρεσίντα.

Θα προτιμούσα δε πιο συχνά την εναλλακτική, δηλαδή το όλως αντίθετο, όπως αρμόζει εδώ, όλο αντιθέσεις, ακραίες μάλιστα, δηλαδή  καφτά σορτσάκια, αλλά τίθεται ένα σοβαρό ποδηλατικό πρόβλημα, διότι αν καθήσω επάνω στην σέλα, αφού θα έχει μείνει εκτεθειμένη έστω και ένα λεπτό σ΄αυτόν τον ήλιο, το έγκαυμα στα μαλακά κι ευαίσθητα το έχω εγγυημένο και μετά θα πηγαίνω για ένα διάστημα μόνο ορθοπεταλιά.  Αφού κιόλας υπάρχουν στιγμές που ανησυχώ σοβαρά μήπως αναφλεγεί το συνθετικό ποδηλατικό βρακί κατά την επαφή του με την φλεγόμενη σέλα.


το άγριο κινέζικο αδερφάκι της Σκουπιδιάρας
       
Ακραίες συνθήκες, τίποτα δεν γλιτώνει, καταστροφή σκέτη, χώμα, λάσπες, ήλιος κερατάς, βροχή παλουκιασμένη!  Υγρασία, καύσωνας, ξηρασία να πίνω ένα λίτρο νερό μονορούφι, μπόρες αλύπητες, κι όλα ταυτόχρονα, πώς γίνεται αυτό δηλαδή, άμα ξαναδιαβάσω γλυκανάλατη περιγραφή για τους ρομαντικούς τροπικούς ορίζοντες θα κυνηγήσω τον συγγραφέα και θα τον πιάσω απ΄τον λαιμό, θα τον γονατίσω μέχρι να πει ήμαρτον, τα έγραψα από την φαντασία μου!


εκδρομή στα νοτιοδυτικά:  γιαούρτι, μάνγκα, φράουλες (μοράνγκου), βατόμουρα (αμορά)



Κατά τ΄ άλλα είμαι υπερικανοποιημένη από την Σκουπιδιάρα,  καταπληκτικό ποδήλατο για τις  βασικές μου διαδρομές, απροβλημάτιστο γενικά και καλά έκανα που επέμενα να το φτιάξω, αν και  απαξίωσαν  περιφρονητικά δυο μάστορες, ο τρίτος υπέκυψε.  Σ΄αυτόν  ετοιμάζω κι ένα μάουνταιν μπασταρδεμένο κι αρχιδάτο για περιπέτειες στο κοκκινόχωμα της άγριας δύσης. Ο μάστορας έφριξε με τα πειραγμένα που τού ζήτησα αλλά υπέκυψε εκ νέου. 

Όμως η Σκουπιδιάρα είναι κάτι ασύγκριτο.   Χώρια που διαφημίστηκε τελευταία σε μια νουβέλα (βλ. σαπουνόπερα) που χαλάει κόσμο, ανήκει στο βαρύ πυροβολικό της εταιρείας Χιούστον, που φέτος χτύπησε στα ίσια την Καλόι,  εν πάσει περιπτώσει είναι ένα μονδέλο αξιόπιστο στην χρήση του για τα χρήματά του, την στιγμή που ακριβότερα  ποδήλατα  συχνά σε κρεμάνε.  Προβληματιζόμουν πώς και αν θα βγάλει κάτι ανηφόρες και δεν κατάλαβα τίποτα.  Δεσπόζει στον δρόμο, κυρία, δεν κολλάει πουθενά, ξαναβρήκα την χαμένη αίσθηση της στροφής με μεγάλη ρόδα,  με κακόμαθε με το μονοτάχυτο, ενίοτε την απογειώνω  και την προσγειώνω μέσα σε χλαπαταγή σιδερικών, επιπλέον διαπίστωσα ότι γνωρίζει τους δρόμους, προφανώς διότι είναι περπατημένη κι ακόμη παρουσίασε από την πρώτη μέρα ασυγκράτητη λιβιδική έλξη! 


Υστερόγαμον:  αυτό αφιερωμένο στο χιλιόμετρο της εποχής της ξηρασίας που έρχεται ολοταχώς... γιατί εδώ από κασμίρι,  μόνο σε τραγούδι!  Κι εδώ εικόνες από το  προχθεσινό Tweed Run του Λόνδον βεβαίως βεβαίως

8 σχόλια:

roadartist είπε...

Tο κυπελλάκι μπροστά από τη σκουπιδιάρα έχει παγωτό ή γιαούρτι; Μιάμι :) Φιλιαααααααααα!

kovo voltes... είπε...

Λάτρεψα αυτό το γιαούρτι με φρούτα!! Βάλε γιαουρτάκι και στα εγκαύματα...;)) Με τόση ζέστη θα ένιωθα εφιαλτικά, πράγματι. Εδώ σκέφτομαι την άπνοια του καλοκαιριού στην Ελλάδα και με πνίγει, πόσο μάλλον αυτό που περιγράφεις...

roula karamitrou είπε...

Έτσι έτσι ήμαρτον στο γόνατο τον παπάρα :)))))
Να σαι καλά και ντύσ κομμάτι το βράδυ τρελοκοκό, φριουνζίνιου είπαμε την πούντα;)

Roadartist είπε...

Υπήρχε η διευκρίνηση για το τι περιείχε το κυπελάκι κάτω από την φωτο ή τα πρόσθεσες μετά;;;;..
Τέτοια γκαβομάρα...

Coco είπε...

@ Roadartist: γιαούρτι υπερπαγωμένο!

@ kovo voltes: δεν το άλειφα επιτόπου να τα προλάβω!
έχω περάσει απίστευτους καύσωνες στην Αθήνα, κι αυτό το μπλογκ είναι προιόν ενός τέτοιου
ωστόσο εδώ είναι κάτι διαφορετικό
καταρχήν έχει πράσινο
έπειτα έχει υγρασία και ξηρασία ταυτόχρονα
δεν το εννοώ αλλά συμβαίνει
η ποιότητα της ζέστης είναι διαφορετική
ακόμα μπορεί να ψοφάς στην ζέστη να κυλάει ο ιδρώτας χωρίς να κινείσαι και να φυσάει παγωμένο αεράκι
τρελά πράγματα

@ roula karamitrou: αχ, να πα να δω μες τη ντουλάπα καναδυό μακρυμάνικα που είχα πάρει ζουν ακόμα ή δεν άφησαν οι σκώροι ίνα για ίνα;

@Roadartist: ε σιγά, συμβαίνει και στο Παρίσι, συμβαίνει και στην Κερατέα! ;)

Sulpice είπε...

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Σκουπιδιάρα!!! Το απόλυτο ποδήλατο!!! Η καταπιώνα των χιλιομέτρων!!! Άντε και σε μπρεβέ με αυτήν... βέβαια με το απαραίτητο βραζιλιάνικο αξεσουάρ... τη ΣΑΓΙΟΝΑΡΑ!
Όσο για τα άλλα.... τα λόγια είναι περιττά... Βραζιλιάνοι!
Φιλούδκια!!

chat noir είπε...

Έχω να τονίσω οτι h σκουπιδιάρα βγαίνει κ σε άλλες version ακόμα και εδώ!!! :P

Sulpice είπε...

Α και τώρα που το θυμήθηκα... ακούγοντας το θεϊκό Κασμίρ, θυμήθηκα μία άλλη διασκευή... voilà

http://youtu.be/tOi6-JmxM0I