ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Πουρνό πουρνό τις προάλλες, ξημερώματα άραχλα με μισό μάτι αλλά μάλλον ολόκληρο αυτί, γιατί έπιασε κάτι παράξενα μουρμουρητά πολύ κοντινά, σκέφτηκα, η  αποκάτω  η μουρλή θα είναι ή καμμιά απόμουρλη επίσκεψή της, αλλά δεν μού ταίριαζε, τόσο πρωί κιόλας, οπότε με τα πολλά, κι αφού ήπια λίγο καφέ να λειτουργήσει το οπτικοακουστικό μου σύστημα, πήρα την δύσκολη απόφαση και άνοιξα το παράθυρο, το κάτω, γιατί το πάνω το΄χω μονίμως ανοιχτό, και τί να δω.  Όπου άνοιξε το μάτι μου διάπλατα σαν το παράθυρο.  Την Πόμπα Ζίρα αυτοπροσώπως!

Αραπίνα με κόκκινο μακρύ φόρεμα, κόκκινο της φωτιάς και τσεμπέρι άσπρο, στο ένα χέρι κλαδιά κι έρραινε, στο άλλο ένα τσιγάρο, λιβάνι στα σύμπαντα ο καπνός, και ψαλμούδιζε πάνω κάτω με στάσεις στις γωνίες ανακατεύοντας τους Ισούς με τον  Γιεζού και την Μαρία Παντζίνια, του Ελέους με  την Σινιόρα των Εφτά Οδών, την Τσιγγάνα, πριν σβήσει ο ήλιος τον Αυγερινό, να πιάσουν οι ευχές, το δέσαμε το κτίριο, φτου αποδώ φτου αποκεί, έφυγε η Μάι ντου Σάντου, η ιέρεια και μέντιουμ της θεάς κι εμένα μού μπήκαν σκέψεις άθλιες.

Αυτό ήταν ξεκάθαρα μια ευοίωνη τελετή ουμπάντα,  σπάνιο να δεις κάτι τέτοιο στα φόρα, αλλά μάλλον πίεζε η σελήνη πού΄χε φτάσει στα μισά.  Επειδή η Πόμπα Ζίρα με τα άπειρα παρωνύμια είναι μια θεά σαν την Αφροδίτη, τρομερή κι επικίνδυνη, άμα είναι στις καλές της πίνει σαμπάνια, άμα τσαντιστεί βαμπιριάζει και πίνει αίμα.  Βέβαια οι τελετές ουμπάντα επικεντρώνονται σε θετικές επικλήσεις, ποιος ξέρει όμως πότε λαχαίνει να γίνουν κιμπάντα και να μαυρίσουν;

Κι εδώ επικεντρώνονται οι άθλιες σκέψεις που προανέφερα.  Κάτι πρέπει να κάνω να τούς τρομάξω αυτούς εδώ που μου κλέβουν τα ποδήλατα!  Μπορώ ας πούμε να βρω την μάγισσα, να κάνουμε ένα νεγκόσιου, να της δώσω τα χρειαζούμενα, την ταρίφα, ένα κοτόπουλο, κεριά, γαρύφαλλα,  τσιγάρα αρωματικά και ποτά και να ψάλλει τον εξάψαλμο στους ποδηλατοκλέφτες, θα το κάνει κρυφά μεν αυτό, αλλά τίποτα δεν μένει κρυφό εδώ γύρω, θα μαθευτεί εν ριπή ότι η γκρέγκα, δηλαδή εγώ, έρριξε κατάρες επίσημες μπραζιλιάνικες να μην κοιτάνε το ποδήλατό της!

Άλλη μια εξαιρετική ιδέα, αν δεν βρω την μάγισσα, είναι κάτι πιο υποχθόνιο, να πάω ν΄αφήσω στο σταυροδρόμι εδώ κοντά, τις ως άνω προσφορές σε κύκλο και στη μέση ένα χαρτί που θα γράφει αντί για τ΄ όνομα, που δεν το γνωρίζω, λαντράουν ντζι μπισικλέτα, ποδηλατοκλέφτης, συν τις κατάρες από κάτω, να τον αναλάβει η Πόμπα Ζίρα, να γίνει λουλακής και να του μαραθεί η τσουτσού, όποιου κοιτάξει έστω το ποδήλατό μου, και για επικύρωση καρφωμένο το χαρτί στο χώμα μ΄ ένα μαχαίρι με δοντάκια, tramontina inox stainless Brazil, σαν αυτό πού πήρα από την κουζίνα της κοινότητας και με παρακολουθούσαν διακριτικά μεν αλλά με ανησυχία τί το ήθελα, και τίν΄αυτός ο Ελύτης και γιατί έχει κολλημένες τις σελίδες.

Κι αν δεν σκιαχτούν μ΄αυτά, απίθανο βέβαια, γιατί είναι μελετημένα και πατροπαράδοτα αφρομπραζιλιάνικα μυστικά, καλό είναι να τα ενισχύσω απόλυτα με ένα σιντί που θ΄αφήσω εκεί σ΄ένα πλαστικό μέσα, όπως και το χαρτί, να μην βραχεί κιόλας, θα το πάρουν να τ΄ακούσουν και θα τα κάνουν πάνω τους, και το σιντί θα παίζει αυτό, όμως χωρίς την μουσική, α καπέλα και δυσοίωνα!