ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ


Αυτός ο θείος Ιανουάριος μήνας δεν λέει να συμμαζευτεί. Προσπάθησα φιλότιμα να τον εξευμενίσω, αλλά πού, τον απάλευτο έχει. Όλα διπλά και τρίδιπλα μου τα ξεφουρνίζει, σε δύο χώρες ανάμεσα είμαι, σε δυο δουλειές, δυο εποχές, δυο θάλασσες, όλα θάλασσα και να, εκεί που ετοιμάζω ταξίδι υπερατλαντικό με τρία αεροπλάνα, προκύπτει και ταξίδι παράλληλο με πλοίο μεγάλο στολισμένο κι η ρότα για τα Κύθηρα.
Σάλπα το μεσονύχτι και βίρα οι άγκυρες, το πλοίο έχει κι αυτό δυο άκρες, σαν τον μήνα τον Ιανό, στην πρώρα γίνεται χορός, στην πρύμνα φαγοπότι κι ακολουθούν θαλασσοπούλια, τόσο ωραία είναι, που ξεχνάς να πέσεις απ΄τη γέφυρα, άνθρωπος στη θάλασσα, να πνιγείς να γλιτώσεις, μάταιη ελπίδα, δυο δελφινάκια θα σε βγάζανε σαν τον αφρό στο νησί της Αφροδίτης.
Άσκοπο λοιπόν να πάει κανείς κόντρα στον καιρό, και τούτο το νησί μυστήριο, όσο το ψάχνει κανείς στο μήκος και το πλάτος, τόσο το χάνει, τ΄αστέρια αινιγματικά κι η πυξίδα άχρηστη, γιατί δεν πρόκειται για το νησί του χάρτη μα για τ΄απαύγασμά του, κι έχει την ιδιότητα να σε βρίσκει μονάχο του αναπάντεχα, εκεί που καπνίζεις ξένοιαστα στην κουπαστή, ακούγεται μια ιαχή, ξηρά εν όψει, κι ύστερα τραγούδια χαράς, που τέτοια δεν άκουσε ο ξενηστικωμένος Κολόμβος από τους ναύτες του σαν αντίκρυσαν την Βραζιλία, ήταν κι εκείνοι ψόφιοι απ΄την ταλαιπωρία.
Πράγματι μια κουκκίδα, που όλο πλησιάζει κι όλο φεύγει, μα οι μεθυστικές μυρωδιές του ξύλου και των φρούτων και της γης προπορεύονται, για να τυλίξουνε το πλοίο, μεθυσμένο πια κι όλοι με χαμένο νου, μονάχα ο ποιητής νηφάλιος, πίνοντας μια γουλιά απ΄το ουίσκι του με καθησυχάζει, όλα αυτά είναι, Καίσαρ, θα σε σώσουν.

13 σχόλια:

mamma είπε...

Εντάξει, ο καθείς με τον χαβά του ούτως ή άλλως. Το λέω γιατί μόλις τώρα ανακάλυψα ότι στις αγαπημένες σου μουσικές είναι "Offenbach, Les contes d' Hoffmann" που είναι η αγαπημένη μου όπερα. Και λέω "δεν είναι δυνατόν, από τόσες γνωστές όπερες να σου αρέσει αυτή. Κάτι θα σημαίνει".

Καλημέρα :)

Sulpice είπε...

:) και :( όπως οι δύο όψεις του Ιανού. Καλό σου ταξίδι...

Unknown είπε...

Δεν είν ο Ιανουάριος μάνα μου, εσύ είσαι που έχεις τον ασυμμάζευτο!

Hypericum Perforatum είπε...

για τα όνειρα και τα ταξίδια στην ουτοπία :

Fitzcarraldo:

http://www.youtube.com/watch?v=-pJ76nAkysM

φιλιά !!

alepouda είπε...

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.

Κάτι που πάντα βρίσκεται σ αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατέλειωτη γη.

Κάτι που θα κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά.
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.

Κάτι που θα κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τ' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιο τρόπο που, ως λεν, δε γέλασαν ποτέ.

Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ Σκεφτείτε Εγώ.
Ένα καράβι Να σας πάρει, Καίσαρ Να μας πάρει
Ένα καράβι, που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.

Μιά μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.

Οι πολιτείες ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιό απομακρυσμένες
κι εγώ σ αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.

Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
γιά τους αστερισμούς ή γιά τα κύματα
γιά τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.

Όταν πυκνή ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.

Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει.
εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουϊσκυ.

Και μιά γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
μιά γριά σ ένα πολύβουο καφενείο
μιά αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.

Και μιά βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιάς Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δείτε ίσως τη Γκρέτα να επιστρέψει.

Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωμάτινο πεζό μνήμα,
δε θα ναι ποιητικότερο και πι όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;

Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,
που ίσως διαβάζοντας τα να με οικτείρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.

Η μόνη μου παράκληση όμως θα τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.

γραμμα στον ποιητή

Coco είπε...

@mamma: ωραίος χαβάς όμως!
πράγματι είναι η μόνη όπερα
που ακούω συχνά
τι να πω
κάτι θα σημαίνει...

@Sulpice: άσε το πισινοθανάτιον ύφος
transit Paris!

@Darth: εγώ απλό πετάλι κάνω...
πού βρέθηκαν τα γκάζια;

@Hypericum Perforatum:
ακριβώς έτσι!
με την όπερα στον Αμαζόνιο!
ο Κίνσκι μου άρεσε και στην Μάστιγα του Θεού, έψαχνε για το Ελντοράντο και τέλος τρελαίνεται
(γιατί στο σινεμά ψοφάω με τους "άσχημους";)

@alepouda: obrigado!

και οι στροφές που λείπουν απ΄το τραγούδι είναι υπέροχες!

στις 11.1 που έγραψα την ανάρτηση, διαπίστωσα από το μπλογκ της Roadartist, ότι είναι η επέτειος των 100 χρόνων από την γέννηση του Νίκου Καββαδία!

Unknown είπε...

Και το μοτοποδήλατο πετάλι έχει!

koulpa είπε...

στα κυθηρα ποτέ δε θα βρεθούμε.. το χάσαμε το πολοίο της ζωής..:):)
χαχα κι εγώ στη roadartist το έμαθα.. :):)
αλλά δεν είναι μεγάλη έκπληξη.. με το παλιό αυτοκίνητο που δε διαθέτει ηχοσύστημα.. τραγουδώ μόνος.. και πολύ συχνά τον θυμάμαι.. :):)
καλησπέρες.. :):)

L'Enfant de la Haute Mer είπε...

αν είναι μόνο στο σινεμά,
μικρό το κακό...
υπάρχουν και οι "τερατόφιλες" γενικά
:)

Coco είπε...

@Darth: δεν έκω μοτοποντήλατο καρντιά μου!

@Koulpa: καλά, και γω έτσι έλεγα και με βγάλανε τα κύματα! είναι μάλλον που δεν ξέρω από ιστιοπλοϊα!

@L'Enfant de la Haute Mer: τερατόφ... χαχαχα, όχι κι έτσι! άλλο γοητεία κι άλλο αηδία!

Unknown είπε...

Και γιατί να σε πιστέψουμε;
Αφού έχεις ήδη τον αμάζευτο!!!

koulpa είπε...

xaxa κι εμείς που "ξέρουμε".. όπου έχει άνεμο πάμε.. :):)
καλημερούδιααα :):)

roula karamitrou είπε...

Ωραίο πολύ τρελοσουρτούκω!
Ντόμινο ο Γενάρης :)