ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ

Αυτός ο θείος Ιανουάριος μήνας δεν λέει να συμμαζευτεί. Προσπάθησα φιλότιμα να τον εξευμενίσω, αλλά πού, τον απάλευτο έχει. Όλα διπλά και τρίδιπλα μου τα ξεφουρνίζει, σε δύο χώρες ανάμεσα είμαι, σε δυο δουλειές, δυο εποχές, δυο θάλασσες, όλα θάλασσα και να, εκεί που ετοιμάζω ταξίδι υπερατλαντικό με τρία αεροπλάνα, προκύπτει και ταξίδι παράλληλο με πλοίο μεγάλο στολισμένο κι η ρότα για τα Κύθηρα.

Σάλπα το μεσονύχτι και βίρα οι άγκυρες, το πλοίο έχει κι αυτό δυο άκρες, σαν τον μήνα τον Ιανό, στην πρώρα γίνεται χορός, στην πρύμνα φαγοπότι κι ακολουθούν θαλασσοπούλια, τόσο ωραία είναι, που ξεχνάς να πέσεις απ΄τη γέφυρα, άνθρωπος στη θάλασσα, να πνιγείς να γλιτώσεις, μάταιη ελπίδα, δυο δελφινάκια θα σε βγάζανε σαν τον αφρό στο νησί της Αφροδίτης.

Άσκοπο λοιπόν να πάει κανείς κόντρα στον καιρό, και τούτο το νησί μυστήριο, όσο το ψάχνει κανείς στο μήκος και το πλάτος, τόσο το χάνει, τ΄αστέρια αινιγματικά κι η πυξίδα άχρηστη, γιατί δεν πρόκειται για το νησί του χάρτη μα για τ΄απαύγασμά του, κι έχει την ιδιότητα να σε βρίσκει μονάχο του αναπάντεχα, εκεί που καπνίζεις ξένοιαστα στην κουπαστή, ακούγεται μια ιαχή, ξηρά εν όψει, κι ύστερα τραγούδια χαράς, που τέτοια δεν άκουσε ο ξενηστικωμένος Κολόμβος από τους ναύτες του σαν αντίκρυσαν την Βραζιλία, ήταν κι εκείνοι ψόφιοι απ΄την ταλαιπωρία.

Πράγματι μια κουκκίδα, που όλο πλησιάζει κι όλο φεύγει, μα οι μεθυστικές μυρωδιές του ξύλου και των φρούτων και της γης προπορεύονται, για να τυλίξουνε το πλοίο, μεθυσμένο πια κι όλοι με χαμένο νου, μονάχα ο ποιητής νηφάλιος, πίνοντας μια γουλιά απ΄το ουίσκι του με καθησυχάζει, όλα αυτά είναι, Καίσαρ, θα σε σώσουν.