ΚΙΤΡΙΝΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ

Δεν ξέρω αν το ΄χουν παρατηρήσει κι άλλοι, δεν μπορεί, θα το έχουν, συμβαίνει να περνάει κανείς διαστήματα στη ζωή του, όπου δεν διαδραματίζεται τίποτα, η ρουτίνα κυβερνάει και οι προσπάθειες ν΄αλλάξει κάτι στέφονται μεθ΄απολύτου αποτυχίας, καθώς οι κόποι σκυλοπνίγονται χωρίς ν΄αφήσουν ίχνη μέσα σ΄ένα τέλμα βαρεμάρας, όπου μόνο οι μύγες και τα κουνούπια κάνουν πάρτι και διαγωνισμούς χασμουρητού.

Κι άλλοτε πάλι, εκεί που κάθεσαι και σκέφτεσαι περί της ματαιότητας των ανθρωπίνων, με ψόφια τη λίμπιντο και κοιμισμένη την αδρεναλίνη, χτυπάει το τηλέφωνο, τό΄χεις στη δόνηση και μες την τσάντα, και θα μπορούσες να μην το ακούσεις, αλλά στην πηχτή ανία το ακούς, και λες, ποιος να΄ναι, και μου ταράζει τα τρίγωνα, βλέπεις ένα άγνωστο νούμερο, τελικά απαντάς και τότε η ζωή σου κάνει τρελή αναστροφή επί τόπου, πατάς τέρμα το γκάζι να προλάβεις, έρχονται νταλίκες, κάποτε τελειώνει η βενζίνη, παρατάς τ΄αμάξι, πιάνεις ένα ποδήλατο, καταλήγεις στην παραλία, ανταλλάζεις το ποδήλατο με μια σανίδα, πετάς τα ρούχα, ανεβοκατεβαίνεις στα κύματα, γυρίζεις ανάποδα, κοντεύεις να πνιγείς, σ΄έχει τραβήξει το ρεύμα μακριά, αλλά να, βουίζει ένα ελικόπτερο, ρίχνει τη σκάλα, σε σώζει, δεν καταλαβαίνεις τι σου λένε, μιλάνε άλλη γλώσσα, κι εσύ ζητάς έναν καφέ, που είναι διεθνής λέξη και την καταλαβαίνουν όλοι.

Κι ο καφές είναι εσπρέσσο, μάλιστα, τα ελικόπτερα φτιάχνουν τον καλύτερο εσπρέσσο, πίνεις τον καφέ στο πιλοτήριο, ανάβεις και τσιγάρο, ο πιλότος δεν έχει κανένα πρόβλημα, έχει ήδη φλομώσει την καμπίνα με καπνό πίπας, άρωμα βανίλια, οι ενδείξεις των οργάνων δεν διακρίνονται καλά, ποιος νοιάζεται, αυτό το ελικόπτερο τραβάει με την διαίσθηση. Και τόσο ωραία είναι η πτήση, που πίνεις τον καφέ ολόσκετο, συνήθως βάζεις λίγη μαύρη ζάχαρη αλλά τώρα το ξέχασες.

Με νοήματα ο βοηθός πιλότου ρωτάει πού βολεύει να σε αφήσουνε, στο Λυκαβηττό λες, κανένα πρόβλημα, νάμαστε κιόλας, ευχαριστείς, κατεβαίνεις την ανεμόσκαλα και βρίσκεσαι στη μέση της οδού Λυκαβηττού, μπροστά σ΄ένα κατάστημα με παπούτσια, κοιτάς τον εαυτό σου στη βιτρίνα, φοράς μια κίτρινη φόρμα, δώρο του πληρώματος, και τότε βλέπεις ν΄ ανηφορίζει ένας μάλλον γνωστός, πράγματι είναι ένας παλιός συμφοιτητής, που ξαφνιάζεται γιατί εσύ φοράς μια κίτρινη φόρμα κι εκείνος ένα γκρι κουστούμι, τον κοιτάς επίμονα, δεν μιλάει, είναι σοβαρός, αλλά εσύ σκας στα γέλια.

Υστερόγαμον: Η φωτό από εδώ.