ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΙΚΟ ΤΟΥ ΑΙΓΟΚΕΡΩ!

Επιτέλους, επιτέλους! Την Πέμπτη δέχθηκα ένα τηλεφώνημα, ότι άνοιξε η θέση που αιτούμαι τρία χρόνια τώρα για την Βραζιλία! Αυτό σημαίνει ότι, αν όλα πάνε καλά, υπογραφούν τα σχετικά διατάγματα και δεν προκύψει κανένα μπαμπέσικο μαγείρεμα, τον Φεβρουάριο, μετά τα καρναβάλια, θα μεταβώ εις τους τροπικούς!

Σε ποια πόλη δεν ξέρω ακόμη, Σάουν Πάουλου ή Μπραζίλια. Αλλά αυτό θα το μάθω, ελπίζω σύντομα. Αυτό που πρέπει να μάθω επίσης σύντομα είναι βραζιλιάνικα (ω, Χοσέ!). Μέχρι στιγμής το μόνο που ξέρω είναι, ότι σαν γλώσσα έχει πολλά ου και μπ και παχιά ζ! Ξέρω ακόμη, ότι όποιος μου παρακολλάει φέτος θα ακούει κανένα ατέ αμανιάν (= άστα μανιάνα)!

Όμως ένα περίεργο πράγμα! Το θέμα της Βραζιλίας το είχα σχεδόν ξεγράψει. Υποτίθεται ότι στα τέλη Ιουλίου έπρεπε να έχω τ΄ αποτελέσματα, αν θα πάω Βραζιλία ή Περού, αλλά δεν άνοιξαν οι θέσεις. Ωστόσο προκηρύχθηκαν εκλογές στην κλεινή μας χώρα με την διεθνή ακτινοβολία! Και, ω του θαύματος, μιάμιση μέρα μετά, πήραν τ΄άρματα φωτιά... Σας μιλάω για πολύ νέφτι! Παρόμοια κατάσταση μου έχει συμβεί άλλες δύο φορές, εκεί που έχω πει, τέλος, αν δεν γίνει κάτι με την τρίτη, τα παρατάω ν΄ασχοληθώ με τίποτ΄ άλλο, τότε ακριβώς, ανατρέπεται απροσδόκητα το σκηνικό!

Ένα ακόμη αξιοσημείωτο είναι, ότι η υπεύθυνη προσπάθησε να με πείσει να μην δεχθώ να πάω, γιατί είναι μαύρα τα πράμματα κει πέρα και ακριβά και με τα ψίχουλα που θα παίρνω θα ψοφήσω της πείνας, θα φύγω ουρλιάζοντας, θ΄αναγκαστώ να δουλέψω στριπ σόου σε κακόφημο μπαρ και άλλα παρόμοια, όπως τα γράφω. Κλείνω το τηλέφωνο και είχα είκοσι λεπτά καιρό ν΄αποφασίσω (το νέφτι που λέγαμε).

Βγαίνω έξω από τον επαγγελματικό χώρο, περνάω το πεζοδρόμιο και ανάβω το τσιγάρο των αποφάσεων. Το ζήτημα δε αυτό με το τσιγάρο είναι υπέροχο, αλλά εκτός θέματος. Φυσώντας τα συννεφάκια του εξοβελιστέου καπνού στον ελεύθερο αέρα, και ατενίζοντας το ωραίο μου ποδήλατο, που είχα δέσει πιο κει, συνειδητοποίησα τη λαδιά. Ποιος υπάλληλος σε κρατάει μισή ώρα στο τηλέφωνο και σου φουσκώνει σαν τσουρέκι το μυαλό να αναθεωρήσεις; Προς στιγμήν μάλιστα με απογοήτευσε κιόλας.

Αλλά όχι! Το όνομά μου ήταν πρώτο ή δεύτερο για Βραζιλία τρεις φορές αλλά άνευ λοιπών συστάσεων. Ένα όνομα σκέτο: Coco! Και μπορεί να μην το ξέρουν αλλά αυτό το όνομα ταιριάζει γάντι με το ύφος της Βραζιλίας! Θα πάω λοιπόν και να κουρεύονται α λά γκαρσόν! Τρίτη και φαρμακερή! Μόλις το αποφάσισα, ένοιωσα την απόλυτη πεποίθηση! Όλα είχαν μπει στη θέση τους. Πετάω.....!

Υστερόγαμον: Ο πίνακας παριστάνει έναν μαιτρ του berimbau, συνοδεύει την καποέιρα και το καντόμπλε!