ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΠΑΝΤΟΥ!

Στο Πεδίον του Άρεως γινόταν ποδηλατείς με, ποδηλατώ σε. Το σώσε. Κι εγώ άνοιγα δρόμο ψάχνοντας το συνεργείο, γιατί με το καλημέρα σας έσκασε το πίσω λάστιχο, και διέθετα μεν σαμπρέλα και κλειδί, αλλά δεν είχα τρόμπα και κουταλάκια. Την ώρα που ένας ευγενής ποδηλάτης, γνωστός μου από άλλες βόλτες, προσφέρθηκε να φτιάξει το λάστιχο και γύρισε ανάποδα το ποδήλατο, είδα την κακούργα καρφίτσα, στραβή και σιχαμένη, και του την έδωσα, την οποία φύλαξε κάπου, προφανώς για να κόψει περαιτέρω διατρητικές διαθέσεις της. Στο δε μπροστινό λάστιχο βρήκα ένα γυαλί αλλ΄ ευτυχώς δεν είχε τρυπήσει. Ήρθε και ένα κουρσάκι παραδίπλα, με λάστιχο κι εκείνο, κι είχαμε δέκα λεπτά πριν την εκκίνηση.

Κατόπιν δοκίμασα τον τροχό, αλλά παραπάτησα και έπεσα κωλοκαθιστά στο χώμα και το ποδήλατο στο πλάι αποπάνω μου. Ένας άλλος ποδηλάτης πήγε να με σηκώσει γελώντας, αλλά του είπα να πιάσει πρώτα το ποδήλατο για να μπορέσω να σηκωθώ. Τι αηδίες ήταν αυτές, ακόμη δεν είχα ανεβεί στο ποδήλατο! Ωστόσο το σύνθημα δόθηκε και εκατοντάδες ποδήλατα όλων των ειδών και μεγεθών κατευθύνθηκαν αργά μέσα στον καφτό ήλιο προς την Πατησίων, όπου η Τροχαία είχε κλείσει την κάθοδο καθώς και την υπόλοιπη διαδρομή από Σταδίου, Σύνταγμα, Βασ. Σοφίας και πίσω Αλεξάνδρας.

Για μια διοργάνωση χωρίς χορηγούς ή υποστήριξη φορέων και κομμάτων, η συμμετοχή ήταν αξιοσημείωτη και η μεγαλύτερη που έχω δει ποτέ σε ποδηλατοπορεία, υπολογίζεται ότι περίπου πέντε χιλιάδες κόσμου κατέβηκαν με προσυγκεντρώσεις μικρότερων ομάδων από τα προάστεια στο κέντρο της Αθήνας, ενώ πεντακόσιοι περίπου ποδηλάτες διαδήλωσαν στην Θεσσαλονίκη καθώς και μικρότερες ομάδες σε άλλες 31 πόλεις της Ελλάδας.

Ο κόσμος που συναντούσαμε ρωτούσε τί γίνεται, οι οδηγοί ήταν γενικά θετικοί, εκτός από κάποιους που προσπάθησαν να κόψουν κάθετα την πορεία κι ένας παρατήρησε ότι σίγουρα είμαστε οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, που δεν έχουμε δουλειές να προλάβουμε, αλλά να πάμε καλύτερα να παίξουμε σπίτι μας με τα παιχνιδάκια μας. Όμως... ποτέ την Κυριακή! Από Δευτέρα θα δει πάλι το παιχνιδάκι, όταν θα έχει κολλήσει μπαφιασμένος στην κίνηση, θα ξύνει τη μύτη του και μόνο κανένα ποδήλατο θα κινείται άνετα.

Αν και η Αθήνα γέμισε χαρά και χρώμα για λίγες ώρες, το γεγονός δεν απέκτησε δημοσιότητα, και γιατί εξάλλου, όταν ενώ στο πανευρωπαϊκό συνέδριο για την προώθηση της χρήσης του ποδηλάτου ως αστικού μέσου μετακίνησης, υπογράφεται από τα κράτη μέλη ο σχετικός καταστατικός χάρτης με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, και στο Βερολίνο τελευταία ο δήμος παρέχει με κάθε εισιτήριο του τρένου τη χρήση ενός ποδηλάτου δωρεάν για μισή ώρα στην πόλη, εδώ ευνοείται η πολιτική της ρύπανσης, του τσιμεντώματος και της ασυδοσίας.

Άφεριμ! Η βόλτα ήταν ωραία! Μαύρισα σαν ταξιτζής, είδα αξιοπερίεργα ποδήλατα, αίφνης ένα τρίτροχο recubent, ξαπλωτό, το οποίο με ένα σπαστό συνάντησα και στην επιστροφή σπίτι και σχηματίσαμε για λίγο ένα κομβόι στην Αλεξάνδρας, κουρσάκια μονοτάχυτα, αντίκες με διπλό σκελετό, γονείς με τα μωρά τους σε τρέιλερ...

Καιρός όμως και για καμιά θαλασσοβόλτα!

Υστερόγαμον: Φωτό και βίντεο βρήκα εδώ κι εκεί κι αλλού!