Οι φίλοι έφυγαν. Στα χωριά τους, στα νησιά τους, στα σόγια τους. Οι συγγενείς έφυγαν. Στα χωριά των κουμπάρων για γάμους και χαρές. Οι γείτονες παραμένουν. Πάντα. Δεν έχουν χωριά; Δεν έχουν σόγια; Δεν έχουν κουμπαριές; Γιατί μού το χαλάνε; Τό΄χα κανονίσει τόσο ωραία! Να φύγουν όλοι και να μείνω εγώ στην αποκαλυπτικού τύπου έρημη Αθήνα. Αλλά όχι, οι γείτονες πάντα εδώ, μαζί ως την κόλαση. Κυρίως οι γειτόνισσες. Προχθές τη νύχτα ακουγόταν μια τηλεόραση. Κάπου πίσω αριστερά. Διαπασών, μέχρι το ξημέρωμα. Καλά, τ΄αφήνουμε. Διότι διάβαζα, είχα απορροφηθεί. Αίφνης μού κόβεται το αίμα. Γαδαροφωνάρα μιας στρίγγλας, κάπου πίσω, δεξιά: "Ε ε ε ε ε ε! Την τηλεόραση!!! @!%$#@^&!!!!". Εντύπωση προκαλούσε η φωνή, κάτι μεταξύ λαχαναγορίτισσας και τσατσούς με σάουντρακ πέτρες που κυλάνε σε κακοτράχαλη πλαγιά βουνού. Ο άλλος, μάλλον είχε κοιμηθεί με το διαπασών μές το δωμάτιό του. Κι έρχεται το συμπλήρωμα από την στρίγγλα: "Αντρέα! Ε, Αντρέα! #$^@$@"!!!
Συμπεράσματα: Ο κουφός λέγεται Αντρέας.
Η στρίγγλα δεν ξέρω πως λέγεται, κι ούτε θέλω να μάθω.
Ο Αντρέας δεν ξυπνάει με τίποτα. Όχι, αναπνέει.
Οι γείτονες γνωρίζονται και η παράσταση είναι για να διασκεδάζουν.
Από το Σαββατοκύριακο, παράλληλα με το κομπρεσέρ του τρόμου απ΄το πουθενά, εμφανίστηκε και δεύτερη στρίγγλα, καλύτερη απ΄την πρώτη. Κάθε μέρα περ. 3-7μμ. μεγαλουργεί. Ακούγεται από κάπου απέναντι. Ποια είναι; Με ποιον, ποιαν μιλάει; Πρόκειται για ακατάσχετη, συνεχή λογοδιάρροια. Ήχος: σαν φορτηγά που ξεφορτώνουν ανάκατα αμμοχάλικο και λαμαρίνες. Βγαίνει σήμερα η στρίγγλα α΄: "Σκααααάστε! Αμααααάν! #@$#!$%$#"! Η στρίγγλα β΄ ακάθεκτη. Το λυκόσκυλο του διπλανού σκιάχτηκε και γαυγίζει. Που αυτός ο σκύλος δεν γαβγίζει ποτέ. Τον νόμιζα μουγγό. Αφεντικό του σκύλου βγαίνει με τα σώβρακα: "Γαμώτο ξύπνησε ο σκύλος! Πτς, πτς έλα μέσα! Τί είναι αυτές οι φωνές; Δεν καταλαβαίνω! Ελληνικά είναι;" Στρίγγλα α΄: "Πάλι τα ίδια! $%#@^$%^$"! Ακαθόριστες φωνές απ΄την αυλή του ακάλυπτου. Ανδρική φωνή από κάπου αριστερά κάτω: "Σκασμός, μουρλές"!
Συμπεράσματα:
Παρά την πολύμηνη απουσία μου, η γειτονιά μου παραμένει απαράλλαχτη.
Οι περισσότεροι ένοικοι συνταξιούχοι μάλλον έχουν πλούσιο και ενδιαφέρον παρελθόν σε διάφορα επαγγέλματα γύρω από την οδό Αθηνάς και το Μεταξουργείο.
Οι υπόλοιποι πρέπει να έχουν νοσηλευτεί κατά διαστήματα στο Δαφνί και σε παρόμοια ευαγή ιδρύματα.
Εγώ διαβάζω Πίνσον!
Το Ουράνιο τόξο της Βαρύτητας, Πέρα απ΄ το μηδέν:
Μια κραυγή σχίζει τον ουρανό!
Υποσημείωση:
Η εικόνα από το
www.themodernword.com/pynchon/index.html,
όπου υλικό για Pynchonmaniacs!
6 σχόλια:
Συμπάσχω μαζί σου. Αλλά μην αυταπατάσαι. Δεν είναι μόνο η γειτονιά σου έτσι. Τέτοιου είδους σκηνές υπάρχουν και στην αγνή ελληνική επαρχία, μόνο που εκεί η κοινωνικότητα και η επιθυμία τους να κοινωποιήσουν σε όλους ότι λατρεύουν την μουσική εκδηλώνεται στις επτάμιση το πρωί. Και το ωραίο είναι ότι φεύγουμε από το κλινόν άστυ για να ηρεμήσουμε και να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα. Αμ δε. Μέχρι στιγμής προσωπικά έχω εμπεδώσει όλα τα τραγούδια της φετινής Γιουροβίζιον και έχω μυρίσει την τσίκνα της ζωής μου (ούτε στα Βλάχικα να είχα σπίτι) και αυτό συμβαίνει γιατί ο ΜΠΟΥΡΤΖΟΒΛΑΧΟΣ που έχει καφέ ουζερί δίπλα μου έχει αποφασίσει να τέρπει τα ώτα του και τα ώτα των πελατών του με αυτή την μουσική από τις επτάμιση το πρωί (και ανάθεμα και αν καταλαβαίνουν τίποτα). Μη σου πω για τη ψησταριά (ένα πρωτοποριακό είδος μπάρμπεκιου στην άκρη του δρόμου) που το στείνει ήδη από την προαναφερθείσα ώρα. Αστα. Αθήνα και πάλι Αθήνα. Συμπάσχω μαζί σου. Φιλάκια.
A και μη διαβάζεις Πίνσον τέτοιον καιρό σε χαλάει......
@Sulpice: Βάλε Πουτσίνι διαπασών στις 7.30 κάθε μέρα! Πάντως στη γειτονιά μου Ράπ - Κλαρίνα: 0-1...
Τα βλέπεις;;; Είναι που σου άρεσε η Αθήνα, τα βλέπεις, τα βλέπεις, τα βλέπεις;;;; Κάλεσέ με σπίτι σου να δείξουμε στους γείτονες, γουστάρω!! Κι αυτό που λες, δεν το είχα σκεφτεί, πως φεύγουν όλοι εκτός από τους γείτονες, ναι ρε πούστη, πως γίνεται αυτό; Επίτηδες το κάνουν; Τι σκατά;;!!
@kwlogria Όχι είναι για να σου κάνουν συμπαράσταση. Επίσης είναι μια δοκιμασία για σένα. Στην επόμενη ζωή δε θα είσαι σκουλήκι.
@kwlogria: Έχω σκεφτεί πολλές φορές να κάνω ένα πάρτι θανάτου εδωπέρα...να φύγουν οι κατσαρίδες...Μα, να φύγω; Τώρα ήρθα, καλέ!
@Sulpice: Στην επόμενη ζωή μας θα είμαστε όλοι πιτυρίδα...
Δημοσίευση σχολίου