ΝΤΟΛΜΠΥ ΣΑΡΡΑΟΥΝΤ ΣΥΣΤΕΜ

Αυτές τις μέρες χρειαζόμουν κούρεμα κι είχα πάθει άρνηση.  Τριγύριζα έξω από το κουρείο, χαιρετιόμασταν με το Δον, αλλά δεν καθόμουν.  Στο μεταξύ μια έμμονη ιδέα ν΄ αφήσω πάλι τα μαλλιά μου μακρυά, τριγύριζε στο μυαλό μου με το επιχείρημα, ότι θα είναι ωραία να τ΄ανεμίζει το αεράκι.  Αμέσως ερχόταν ο αντίλογος, ότι αν μακρύνουν, θ΄αναγκαστώ για πρακτικούς λόγους να τα πλέξω κοτσίδες, κι έπειτα το πιθανότερο θα τις τραβάω, επομένως δεν γλιτώνω το κούρεμα.  

Το καθυστερώ ωστόσο, γιατί περιμένω κιόλας να μακρύνουν λίγο, ώστε να διορθωθεί η λάθος ψαλιδιά. Επειδή κάποια στιγμή μού εκνεύρισε το Δον μια φωνακλού, του τάραξε το νευρικό σύστημα και κείνος, αντί να της κόψει την αλογοουρά, παίζει ένα φάλτσο σε μένα, χραπ! και φεύγει ένα 60% απ΄την κορφή στο πάτωμα.  Ευτυχώς εδώ στο Μπραζίου μακραίνει γρήγορα η τρίχα, παρατηρημένο, λόγω κλίματος.  

Στο μεταξύ το κλίμα διαταράχθηκε.  Όλη την προτελευταία βδομάδα του μήνα ψοφήσαμε στο κρύο.  Τέτοιο κρύο δηλαδή στο οροπέδιο ουδέποτε τέτοια εποχή, αρχή του καλοκαιρινού ωραρίου, να σφιγγόμαστε ημίγυμνοι και να γκρινιάζουμε φφφρ ίι ου, φφφρ ίι ου, αυτή είναι μια βραζιλιάνικη αντιμετώπιση, την οποία εμπέδωσα, όσο για μες στο σπίτι τυλίχτηκα καλά καλά ένα μπουρνούζι φλις, το οποίο είχε καταντήσει διακοσμητικό.  

Κατόπιν έπιασε απότομος καύσωνας ενώ συνεχίζεται το αυτόματο πότισμα.  Αποτέλεσμα μια ελεεινή ίωση που χτύπησε τον άμαχο πληθυσμό κι εμένα μαζί.  Βέβαια θα περάσει, τί να μου πει εμένα μια βρομοΐωση, αφού δεν με ξέκανε ακόμα το ελληνικό κράτος, αυξάνω τις πιθανότητες να γίνω άτρωτη.  Δεν με σκιάζει φοβέρα καμμιά.  

Τώρα ας πούμε, που γράφω περιμένω να κόψει η βροχή να βγω. Πάλι βέβαια θα γυρίζω με βρεμμένο κώλο γιατί δεν έχω προκάνει να βάλω ένα φτερό, που τί να μαζέψει, τα πολλά πολλά. Αλλά άμα έχει μόλις βρέξει ή ψιλοβρέχει είναι όμορφα, εκτός που εκνευρίστηκα σαν πέρασα από τα καμμένα, πάει το άρωμα πάει η ομορφιά, πάνε όλα, τρομερές φωτιές εδώ γύρω επί τέσσερις μέρες, τέλος εποχής της ξηρασίας, σε προστατευόμενες εκτάσεις και δρυμούς, για να τσιμεντώσουν μετά, την ψυχή τους την τσιμεντωμένη, κι εγώ αρχικά δεν πήρα είδηση γιατί παρακολουθούσα τί γινότανε στην ΔΕΘ, μου μύρισε καμμένο και πνιγόμουν, μωρέ, σαν να είμαι εκεί, όχι, δεν ήμουν εκεί, ήμουν εδώ και καιγόταν ο κώλος μου ντόλμπυ σαράουντ σύστεμ, λίγο πριν βραχεί, καθώς προείπα.