ΠΟΠΕΡ

Ξαφνικά πριν μερικές μέρες με πείραξαν τ΄αβγά.  Δηλαδή δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τ΄ αβγά, συχνά τρώω και ορτυκιού, αυτά τα μικρούλια τα πουά. Μάλλον κρυωμένη θά ΄μουνα.  Γιατί τ΄αβγά ήτανε φρέσκα, μεγάλα και κόκκινα, με όλο το συμπάθειο, μα δεν λέω τα γνωστά χρυσά αβγά, αλλά τσίπου γκράντζι βερμέλιου "καϊπίρα", πολύ νόστιμα, όχι αηδίες.  Με πείραξαν όμως κι έτρεχα, ίνα πληρωθήσεται το κοπρολογικόν ρητόν δια στόματος του Μαρκησίου που αφορά ειδικά στους Έλληνες.  Τελοσπάντων το αντιμετώπισα ριζικά με αναδιάρθρωση της διατροφής μου, άμεση περικοπή του αβγού και οριακή συντήρηση με ρύζι.  Νερόβραστο.

Μα πού κρύωσα;  Εντάξει παραδέχομαι, βγαίνω γυμνή από το μπάνιο και ημίγυμνη κυκλοφορώ, αλλά ακούω συμβαίνει και στο Παρί.  Όχι, όχι, στη Νόβα Γιόρκα απαγορεύεται αυστηρά, αστειεύεστε, τί θέλετε, να μας κυνηγάνε με τα σεντόνια που δεν έχουν και τσέπες για κλειδιά, κινητό και τσιγάρα; (Διαγράψτε τα τσιγάρα, απαγορεύονται κι αυτά).  Βέβαια μην ξεχνάμε και τις παραμέτρους. Άλλο να βγει ο Μαρκήσιος γυμνός  κι άλλο να βγω εγώ.  Με τί κύρος;  Κι άλλο πάλι να βγει η Καγκελάριος, σ΄αυτήν την τελευταία περίπτωση η καμαριέρα ή ο καμαριέρης θα πηδούσε από τον ουρανοξύστη, μπορεί και να πάθαινε συγκοπή επιτόπου.  Πώς εμείς, ας τα λέμε αντέχουμε, είναι μάλλον θέμα αντισωμάτων, τί να πω.

Νομίζω πάντως ότι ο έκλυτος Μαρκήσιος την γλίτωσε φτηνά.  Γιατί αν ήταν βραζιλιάνα η καμαριέρα θα είχε δουλέψει πρώτα τοάλια μολιάντα, τί είναι αυτό, βρεμμένη πετσέτα, το καταστροφικό σαδομαζοχιστικό όπλο των γυναικών εδώ, τό ΄μαθα πρόσφατα το μυστικό, μού τό΄πε ένας γέρος αμετανόητος επικούριος από τις Μίνας Ζεράις που βγάζουν ωραίο πλούσιο τυρί, την χρησιμοποιούν λοιπόν επειδή προφανώς είναι πολύ άμεσο, κάθε βραζιλιάνα ένα σφουγγαρόπανο πρόχειρο τό΄χει, το βλέπεις παντού, αλλά δεν είχα σκεφτεί την τρομερή εναλλακτική χρήση, διότι λέει, αφήνει και σημάδι! Διπλό ρεζίλι, ρόμπα στις γυναίκες, καζούρα στο καφενείο.   Όμως τράβηξαν μια φορά και την γυναίκα ενός δημάρχου στα δικαστήρια, ότι τον είχε κάνει μπλε με την τοάλια, και κείνη στην σκανδαλώδη απολογία της, που σύγχισε τους πολιτικούς αντιπάλους, είπε με αισθησιακό τόνο, μα, αφού τού αρέεεσει!  

Εμένα πάλι δεν ξέρω αν μού αρέσει που με κυνηγάει από το πρωί ένας μαύρος άγνωστος.  Όχι δεν είναι ο Ομπάμας, σέρτου!  Όχι,  δεν βγήκε από το μπάνιο.   Στο τηλέφωνο βγήκε και δεν ξέρω ποιος είναι.  Μού συστήθηκε ως Ντιμίρ, κάτι τέτοιο, και ότι είναι μορένου, δηλαδή μαύρος.  Χαίρω πολύ.  Τόσοι μαύροι εδώ γύρω!  Τί να τον ρωτούσα; Αν είναι μορένου κλάρου ή μορένου εσκούρου, ανοιχτόχρωμος ή σκουρόχρωμος;  Οπότε τον ρώτησα αν κάνει πατινάζ!  Όχι λέει.  Ποδήλατο;  Όχι και πάλι.  Μήπως σε λένε Δημήτρη;  Όχι, δεν τον λένε Δημήτρη.  Πρόβλημα, γιατί αν δεν είναι πατιναδόρ ή σικλίστα θα είναι δρομέας ή ποδοσφαιριστής ή και τα δύο και όλοι ξέρουμε πώς τρέχουν οι μαύροι! 

Πόσο μάλλον που ενισχύονται και με διάφορα ματζούνια από τις Αμαζόνας για διαρκή ανάπτυξη και μάξιμουμ απόδοση.  Από δω ξεκίνησε όλο το κακό, διότι αυτά τα τέρμα αναπτυξιακά δεν είναι για την γριούλα την Ευρώπη.  Δημιουργούνται σοβαρές επιπλοκές.   Μόνο σε δυο - τρία παραδείγματα θα σταθώ και προκύπτει αμέσως το λογικό συμπέρασμα.  Βγαίνει ας πούμε ο Μαρκί γυμνός απ΄ το μπανιέιρου.  Και σείστηκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κι η Γαλλία σύγκορμη! Ε, δεν μπορεί, σίγουρα τού΄χανε δώσει κάποιο κοκτέιλ βιάγκρα ν΄ανταπεξέλθει στις διεθνείς υποχρεώσεις του αλλά επειδή όλα στην Αμέρικα έχουν μεγαλύτερο μέγεθος, παράπεσε η δόση και τον έβγαλε εκτός χρόνου και τόπου. 

Δεν φτάνει αυτό αλλά μαθαίνω ότι πέρυσι συνέλαβαν στην Ισπανία μερικούς βραζιλιάνους από το Μαρανιάου, στην ζούγκλα είναι αυτό, εκεί που βγαίνει το υπέροχο καζού (κάσιους) αλλά και τα βιαγκροειδή ματζούνια.  Συνελήφθησαν λοιπόν γιατί εισήγαν παράνομα αυτά τα φίλτρα, ένα εκ των οποίων με χημική σύνθεση ονομάζεται πόπερ, για ανάταση κυρίως του δείκτη της οικονομίας του φτωχού βραζιλιάνικου βορρά.  Δεν πέρασε πολύς καιρός όμως και πανωπετάχτηκε η Ισπανία! 

Κάτι όμως έχει συμβεί οπωσδήποτε και με την Καγκελάριο. Δεν θέλω όλο πέντε, φωνάζει, θέλω τρία!  Να έχουμε τρία ταμεία λέει στην Ελλάδα.  Μα δεν βγαίνει νόημα.  Αφού δεν έχουμε κανένα.  Άρα, φως φανάρι, κάτι άλλο θέλει να πει.  Αλλά κι αυτές οι τουλίπες που μας στείλανε συστημένες τσάρτερ από την Ολλανδία;  Σας λέω, πόπερ έχουν πάρει όλοι και ναι μεν είμεθα απόγονοι των ημιθέων αλλά πού να τους προλάβουμε πια τόσους έρωτες! 

Ένας ένας στη σειρά!  Το ξαναλέω μπλακ εν γουάιτ!