ΓΑΤΙΚΙΟΥΡ

Απόψε πήγαμε με την αδελφή μου την πριμαντόνα τις δύο γάτες στη γιατρό. Η αδελφή μου ως ντίβα της όπερας κάλεσε ραδιοταξί. Οι κυρίες γάτες μεταφέρθηκαν η καθεμιά στο καλαθάκι της χωρίς να κάνουν κιχ, μιχ, τίποτα. Είχα μιαν ανησυχία, ότι ο κώλος της δικιάς μου της μαύρης Κοκούς δεν θα χωρούσε πια στο πάνινο σακκίδιό της. Όμως ευτυχώς, όχι μόνο χώραγε αλλά και περίσσευε. Κανείς δεν την βλέπει μέσα απ΄αυτό το σακκίδιο, και καλύτερα, γιατί είναι μαύρη και σκιάζονται, αφού είναι μια γάτα σκιά. Η άλλη πάλι, η Φουφού, καμάρωνε στο πλαστικό καλάθι της μ΄ένα κόκκινο κολιέ με στρας και κουδουνάκι, αν είναι δυνατόν, η δε Κοκό δεν φορούσε παρά τη γούνα της.

Στην γιατρό περιμέναμε υπομονετικά στο σαλονάκι. Μέσα είχαν σειρά κάτι κουνέλια. Έξω έφερναν βόλτες δυο μαύρες γάτες, που ζουν στο διπλανό ρημάδι. Κάτι περίμεναν. Ήξεραν. Γιατί σε λίγο έφτασε μια κυρία και τότε η μικρότερη γάτα, που αποδείχτηκε κόρη της μεγαλύτερης, στάθηκε στην είσοδο και άρχισε κάτι μγίου-μγχιιι, ενώ εγώ προσπαθούσα να κρατηθώ μη γελάσω, γιατί η φωνή της γάτας είχε την ίδια χροιά με την φωνή της κυρίας. Η οποία γάτα αναγνώρισε το αυτοκίνητο της κυρίας και έτρεξε για την τροφή της. Μετά έμαθα, ότι το γατί αυτό είναι μέλος μιας ολοένα αυξανόμενης ομάδας στειρωμένων γατιών, τα οποία μαζεύει μια ομάδα ζωόφιλων, τα δίνει στην εν λόγω κυρία, που έχει το κλειδί του ιατρείου, και μες τη νύχτα τ΄ αφήνει εκεί να τα βρει η γιατρός το πρωί και να τα στειρώσει ή περιποιηθεί, αν έχουν κάποιο πρόβλημα. Η ίδια η γιατρός είχε ασχοληθεί για χρόνια με το σπορ, να σκαρφαλώνει τοίχους και να σέρνεται κάτω από αυτοκίνητα, μα τώρα ανέθεσε σε νεότερες το έργο του μπόγια του ελέους.

Πρόσφατα βρέθηκε ένας ταλαιπωρημένος σκύλος με τρία πόδια, μικρόσωμης ράτσας και έψαχναν κάποιον να τον υιοθετήσει. Κάποιος έβαλε μια αγγελία στο φατσοβιβλίο και την άλλη μέρα βρέθηκε μια κυρία, που έχει σκοπό της ζωής της να μαζεύει τ΄αναξιοπαθούντα αδέσποτα και να τα φροντίζει. Τηλεφώνησε στη γιατρό, που δεν πίστευε σε τέτοια ταχύτητα, γιατί ένα άλλο σκυλάκι το είχε κρατήσει μήνες μέχρι να δοθεί κάπου, και παρότι η γιατρός της έλεγε, μα ξέρετε, έχει τρία πόδια... είναι μεγάλο στην ηλικία... η άλλη κυρία της εξήγησε τι ακριβώς κάνει, και όχι μόνο το πήρε, αλλά θα φέρει κι έναν γιατρό ειδικό για την αποκατάσταση του ποδιού του αναλαμβάνοντας και τα έξοδα!

Όσο για τα δικά μας οικόσιτα... όταν πηγαίνουν στο ιατρείο ευτυχώς φέρονται αξιοπρεπώς. Που σημαίνει, ότι η Φουφού δεν μας έφαγε για να της κόψει η γιατρός τα νύχια, μιας και όταν το επιχειρήσαμε στο σπίτι, κόντεψε να έρθει η αστυνομία από τις γοερές της κραυγές, χώρια οι λυσσασμένες νυχιές, και μόνο που την άγγιζες, γιατί καταλάβαινε, πως θα αμβλυνθούν τα φονικά της όπλα! Ένα σπυρί που είχε βγάλει στο μουσούδι μάλλον δεν είναι ανησυχητικό, ούτε έρπης, σαν τον υποτιθέμενο που είδε σε μένα η γιατρός, αλλά της εξήγησα πως δεν πρόκειται για έρπητα, παρά έχω καεί με μια ...κασερόπιτα, εδώ και μια βδομάδα, και δυσκολεύομαι να φάω και να χασμουρηθώ! Η Κοκό πάλι απέκτησε διαβατήριο για τη Βραζιλία και μικροτσίπ! Ουσιαστικά το γατί χρειάζεται πιο πολλά χαρτιά και τυπικούρες από μένα για να ταξιδέψει! Ta legal!