ΚΕΜΑΛ

Έλα τώρα που δεν τόνε ξέρεις τον Κεμάλ! Είναι κείνος κει ο βλάκας ο δανός, που νόμιζε πως θα κάνει κάτι, μια επανάσταση, ένα κάτι, ν΄αλλάξει τον κόσμο τον τρύπιο, μια τρύπα στο νερό δηλαδή, και για τούτο τα παράτησε όλα σύξυλα, μα έρωτες μα παραμύθια, εδώ ψάχνουμε τον αλή μπαμπά και τους σαράντα πεχλιβάνηδές του, άντε κι έφυγε μ΄ένα ποδήλατο λέει, να γυρίσει τον κόσμο, που δεν άλλαζε μεν, μη σώσει στην τελική, ας τον γυρίσουμε τουλάχιστον.

Που λέτε στην αρχή ήτανε το ίσιωμα, πήγαινε το πετάλι αφρόγαλο, αεράκι και ιδέα. Στο δρόμο συνάντησε και τον Σεβερίνο τον αλλοπαρμένο και τη Ρόζα με τα ξανθά μαλλιά, καλή παρέα κάνανε, μα κείνοι στάθηκαν στο Βερολίνο, να ζωγραφίζει ο Σεβερίνο και να ποζάρει η Ρόζα, και τότε έμεινε πάλι μονάχος του ο Κεμάλ, αντάλλαξαν εθιμοτυπικά ευχές και πάει πέρα.

Ένας γέρος αφγανός στην Πράγα του ζήτησε τσιγάρο και για το ευχαριστώ του είπε, παλληκάρι μη κατά το νότο, τον πνίγουν τα τραγούδια, μα ο Κεμάλ, το είπαμε, ξερό κεφάλι και δεν άκουγε. Κει πάνω στα βουνά ζορίστηκε, μπρος το ποδήλατο, ξωπίσω σπρώξιμο, τι θέλω απ΄τη ζωή μου, μα δεν το έλεγε στ΄ απόξω του, παρά στο απομέσα του μην και το πάρει ο άνεμος και ξεφτιλιστεί.

Τράβα και τράβα το λοιπόν ακούει μια γλώσσα του σχολείου, γνωστή άγνωστη, την μέ-ε-νιν ά-ο-ί-δεν θεά, μόυσαν, από πούθε έρχεσά-ι, Denmark, απαντά ο βόρειος ποδηλάτης, αλλά ψοφάω στην πείνα, πώς το λένε τώρα αυτό το αρχαίο, ο κόσμος όλος γουργουρίζει.

Κι έπειτα όλο κατηφόρα, αραχτός στο Θησείο παίζει πια μια κιθάρα, το ποδήλατο δίπλα, καλές φιλίες έχει πιάσει με τον Βλαδίμηρο τον άραβα που πουλάει τα κομπολόγια, πήρα κι εγώ ένα πέρυσι από δόντι καρχαρία, αν θυμάστε, και με τον Κώστα που χαράζει πύρινα σχέδια πάνω σε ζώνες πέτσινες και την Μαρία που τραγουδάει για τον Κρίσνα όλο ερωτικά μακρόσυρτα κι ακόμη την Κριστίν, που φτιάχνει σκουλαρίκια με σπόρους και κάποτε ήτανε αγόρι.

Κι αν όχι καλύτερα, καλά είναι, κι ας είναι κάτι πάντα σάπιο μες τη Δανιμαρκία την κρύα και μακρυνή, πού να τρέχουμε τώρα να βγάλουμε άκρη, καληνύχτα σας.

Υστερόγαμον: το παρόν αφιερωμένο στη Θούλη για την ωραία βραδιά στο Έναστρον!

Και το βιβλίο να το διαβάσετε, ή μάλλον να βάλετε έναν άλλον να σας το διαβάσει, εμένα μ΄άρεσε πιο πολύ που το άκουσα!