FUTURISMO

Το διαστημόπλοιο προσεδαφίστηκε, ο κύβος ερρίφθη! Αρχές Φεβρουαρίου θα πάω στην Μπραζίλια! Ήθελα χώρο, άνεση και άπλα; Πάρε άρρωστη νά΄χεις! Αλλάζω επίπεδο και περνάω στο Πλανάλτο, το οροπέδιο που κτίστηκε αυτός ο διαστημικός σταθμός, δηλαδή η πρωτεύουσα της Βραζιλίας. Τιν΄τούτο; Πού είναι ο κόσμος, η κίνηση, η φασαρία, το στριμωξίδι; Τα ταξί; Τίποτα, σιωπή του εξωδιαστήματος! Που και που κανένα άλιεν κινείται σαν μύγα μες το γάλα. Μπαίνει από μια αόρατη είσοδο στο πουθενά. Κι έπειτα πάλι σιωπή.

Άπλετος χώρος, αλλά κυκλοφορούν μόνο αυτοκίνητα. Είναι μια πόλη σχεδιασμένη για αυτοκίνητα, η χαρά του οδηγού, αλλά και του αρχιτέκτονα, με τεράστια οικοδομικά τετράγωνα των έντεκα πολυκατοικιών το καθένα. Το κέντρο της πόλης αποτελεί έναν μοντερνιστικό όργιο με κυβερνητικά κτίρια, μουσείο, καθεδρικό ναό και την κεραία της τηλεόρασης. Για να πας από το ένα κτίριο στο άλλο θες οπωσδήποτε ποδήλατο! Αλλά ιδού το φλέγον θέμα: πού θα το δέσω; Ούτε ένα κολωνάκι! Ούτε ένα δεντράκι! Ούτε ένας κρίκος στο έδαφος! Ούτε μια σκιά! Ούτε ένα σκουπιδάκι! Κρανίου τόπος!

Ψάχνω στο ίντερνετ να βρω στοιχεία. Γλυπτικές φόρμες. Καμπύλες, τόξα, σφαίρες, τεθλασμένες ακίδες, σπείρες, οφθαλμαπάτες. Κάτι φώτα το βράδυ. Νερά, γκαζόν και άσπρο σκυρόδεμα ξέξασπρο παντού. Πού πήγανε όλοι; Κρύβονται; Τα καταστήματα πού είναι; Μέσα στα malls. Κι εγώ που σιχαίνομαι τα κλιματιστικά; Ωιμέ! Θα βρω τουλάχιστον έναν ποδηλατά; Καφέ, τσιγάρα, εφημερίδες, γατοτροφή; Θα πρέπει να κάνω προμήθειες σαν φαντάρος στη βραχονησίδα;

Βρήκα στο νετ λοιπόν μια ομάδα ποδηλατών! Είναι στ΄αλήθεια ποδηλάτες ή ολογράμματα; Κάνουνε πότε πότε ένα CMR. Προπορευόταν η αστυνομία ή τροχαία δεν ξέρω, δύο μηχανές δηλαδή κι ένα βαν στο πλάι, πίσω σκούπα δυο ποδηλάτες... Οι ciclistas δίνουν ραντεβού, πού αλλού, στη χαοτική πλατεία, μπροστά στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο. Εάν κάποιος κάνει μόνος του ποδήλατο, διακρίνεται σίγουρα από εξωγήινους δορυφόρους πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.

Μπορείς όμως να χωθείς στο μετρό, αν θες να καλυφθείς κάπως από τα λαίμαργα εξωγήινα βλέμματα. Ναι, υπάρχει πλέον μετρό, από το 2001, θα φτιαχτούν και κάποιοι σταθμοί που λείπουν, προφανώς μέχρι τους Ολυμπιακούς. Στα νότια απλώνεται μια μεγάλη τεχνητή λίμνη, η Λαγκούνα Παράνοια, συγγνώμη, Παρανοά. Επίσης ένα πάρκο, για πικνίκ, με πισίνα και ζαχαροκάλαμα. Στα βόρεια ένας φυσικός δρυμός με προστατευόμενα ζωντανά, αρμαδίλλος, μαϊμούδες, χελώνες και τουρίστες. Στη μέση, είπαμε, το κενό, η φαγούρα του Μπέκετ, το μπαστούνι του Μπόρχες!

Κι απ΄ τους δικούς μας, ο Εμπειρίκος έγραψε κείνο τον ορισμό για την ποίηση ως ανάπτυξη του στίλβοντος ποδηλάτου. Κατόπιν φαντασιώθηκε μια ουτοπία, της οποίας η Μπραζίλια αποτελεί τη σκιά. Θα συνδεθούν αυτά. Θα γίνω μια brasiliensa futurociclista!

Υστερόγαμον:

η φωτογραφία από http://fiveprime.org/hivemind/Tags/brasilia, όπου κι άλλες πολλές, για όποιον θέλει να πάρει μια ιδέα του φουτουριστικού δράματος!

Κι άλλο υστερόγαμον: οι επαφές τρίτου τύπου που περιγράφονται σε διάφορες προηγούμενες αναρτήσεις βρήκαν το νόημά τους... ήταν προάγγελοι...