ΨΥΛΛΟΙ ΣΤ΄ ΑΦΤΙΑ ΜΟΥ

Την Παρασκευή το απόγευμα είχα γυρίσει σπίτι και μιλούσα στο κινητό ακούγοντας από το δεξί αφτί χωρίς ακουστικό, δεν έχω άλλωστε, ένα που αγόρασα κάποτε ήταν προωθημένης τεχνολογίας, δηλαδή τριών με πέντε μηνών νεότερο, και δεν ταίριαζε το βύσμα, θα υποχρεωθώ όπως και νά΄χει να πάρω άλλο κινητό, γρήγορα τά΄φαγε τα bites του τούτο, άτιμη καταναλωτική κενωνία.

Όπου στ΄αριστερό αφτί ακούω ένα ζζζτττ...φφρρρρρ.... επίμονο, σαν να είχε εγκλωβιστεί ένα φτερωτό έντομο και κουνούσε τα φτερά του προσπαθώντας να βγει. Αλλά δεν έβγαινε. Από την άλλη δεν αισθανόμουν τίποτα, ούτε γαργαλητό ούτε πόνο, μόνο το φτεροκόπημα άκουγα.

Άρχισα να φρικάρω, ήμουν και κουρασμένη, τι ήτανε πάλι αυτά τα ζζζ και τα φρρ μες τ΄ αφτί μου, πότε σταματούσαν και πότε ξανάρχιζαν. Κλείνω και το τηλέφωνο, με την Sulpice μιλάγαμε, και της λέω κλείσε, δεν μπορώ, κάτι φτερουγίζει στ΄ αφτί μου σαν έντομο, αλλά μήπως είναι τίποτ΄άλλο, δεν μού΄χε ξανασυμβεί. Μάλλον έντομο, μου λέει, μα πότε μπήκε, δεν κατάλαβα τίποτα και τι γίνεται τώρα.

Στο μεταξύ κάνω μπάνιο, τρώω, πίνω, το φτερούγισμα εκεί. Σκέφτηκα, αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα, θα πέσω να κοιμηθώ, και αν επιμείνει θα πάω σε κανέναν γιατρό, να δει τι είναι, είχα περάσει και ένα κάτι μεταξύ ίωσης, αλλεργίας, κρυώματος, μήπως είναι από αυτό, μήπως έχει καμμιά φλεγμονή, γιατί ένιωθα και πότε πότε σαν να κυλάει προς τα έξω κάποιο υγρό, όμως ήταν απλά μια αίσθηση, υγρό δεν υπήρχε.

Πέφτω να κοιμηθώ λίγο, και τις επόμενες μέρες μέχρι το βράδυ της Κυριακής το φτερούγισμα δεν ξανακούστηκε. Μόνο μια δυο φορές αυτή η αίσθηση με το υγρό. Στο μεταξύ είχα διαβάσει στο νετ ό,τι βρήκα σε τρεις γλώσσες για τις εμβοές στ΄αφτιά, να πάρω μια ιδέα, σε σημείο να σκέφτομαι μήπως είναι ένα σύμπτωμα χαμηλού αιματοκρίτη, φυσήματος ή στρες, άλλο που ένιωθα γενικά καλά πέρα από μια φυσιολογική κούραση, και ο ήχος που άκουγα μπορεί να ήταν από την καρδιά, τα δόντια ή τους στρεσαρισμένους για κάποιο λόγο μύες "της αριστερής παρειάς", ή πάλι από κείνη την μηχανή που με προσπέρασε με τέρμα γκάζια μού΄μεινε το βούισμα στο αφτί;

Μήπως το αριστερό μου αφτί είναι πιο εκτεθειμένο στην κίνηση και κάτι έπαθε από τον αέρα και τον θόρυβο; Άρχισα να κουφαίνομαι; Είμαι κατά φαντασίαν ασθενής; Διάβασα επίσης, ότι σε πολλές περιπτώσεις, αφού γίνουν ένα σωρό εξετάσεις, δεν βγαίνει διάγνωση και ο ταλαίπωρος ζει με το σύμπτωμα, την πίκρα του και τη κλασική σύσταση να κόψει το κάπνισμα και τον καφέ.

Τελικά ήταν ο καφές! Όχι ότι είχα πιει πολύ καφέ και βούιξε το αίμα μου. Το βράδυ της Κυριακής λύθηκε το μυστήριο, πάνω που το είχα ξεχάσει. Μηχανικά έκανα μια με το δάχτυλό μου στο αριστερό αφτί γιατί κάτι μ΄έτρωγε και είδα πάνω στο δάχτυλο κάτι σαν διαμελισμένο μυρμήγκι, δυο τρία απειροελάχιστα μαύρα μόρια, ήταν σίγουρα έντομο, νομίζω ότι διέκρινα το κεφάλι του και δύο κεραίες! Κι ο καφές; Αργά το μεσημέρι της Παρασκευής είχα πιει καφέ στα Εξάρχεια και δίπλα στο κεφάλι μου υπήρχε ένα δεντράκι με φύλλα, ακουμπούσα στα φύλλα...

Αναπόφευκτον υστερόγαμον: Τι μπορεί να πάθει κανείς άμα πίνει καφέ στα Εξάρχεια... απροστάτευτοι είμαστε... πού είναι η προστασία του πολίτη, πού είναι το κράτος!