ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ

Στην είσοδο της πολυκατοικίας μου πολλά δράματα παίζονται. Το τελευταίο είχε να κάνει με το θανατηφόρο γιαούρτι. Παρολίγο ένα γιαούρτι ν΄αφήσει μια γραία κι εμένα στον τόπο από συγκοπή.

Είχα αφήσει τα ψώνια μου στον πάγκο του υποτιθέμενου θυρωρείου και καθάριζα μ΄ένα βουρτσάκι το ποδήλατο, όταν κάποια ψώνια κύλησαν πάνω σε άλλα και ακούστηκε ένα κραατς... δυο γιαουρτάκια στο πήλινο είχαν πέσει μες το θυρωρείο μ΄έναν κρότο, σχεδόν ταυτόχρονα ακούω μια τσιρίδα αγωνίας απ΄τον πρώτο, Μεμάααα, Μεμάαααα...

Σηκώνομαι, κοιτάω πάνω, κατέβαινε η γυναίκα του Μεμά, εκατό χρονώ εκείνος, μόλις είχε ξεπορτίσει, αχχχχ, τι έγινε, τη βλέπω κοψοχολιασμένη στη σκάλα, εντωμεταξύ μού΄χε κοπεί κι εμένα το αίμα, το...το γιαούρτι έπεσε... της λέω, δεν συμβαίνει τίποτα, την πληροφόρησα κι ότι ο Μεμάς ήταν μια χαρά, τον είχα δει να βγαίνει. Εκείνη τώρα να κλαίει απ΄την τρομάρα της, διότι "δεν έχει τα μυαλά του", εγώ με τον σπασμένο κεσέ στο χέρι, τι να πω, το γιαουρτάκι του εγκλήματος.

Κατά το βραδάκι παρατηρώ μια πόρτα του ισογείου μισάνοιχτη και το κλειδί απάνω. Την χτυπάω όχι πολύ δυνατά, ακούω απομέσα ένα αααα... εεεε.... και σκάει μύτη ένας αγουροξυπνημένος με τα σώβρακα, που με κοίταζε σαν να έβλεπε τον άγγελο με το σπαθί. Του εξηγώ, ότι δεν είχε κλείσει καλά την πόρτα του, τρομάζει περισσότερο, πώς τό ΄παθε αυτό, ποιο άραγε, ότι δεν έκλεισε καλά την πόρτα, ότι άφησε το κλειδί πάνω ή που τον πήρε ο ύπνος στην τηλεόραση, τρομερά πράγματα.

Κι η γυναίκα που έβγαλε μια κραυγή, όταν ερχόμενη με μια τούρτα για επίσκεψη κάπου, άνοιξε την πόρτα του ασανσέρ στο ισόγειο και είδε μέσα εμένα με άσπρο κράνος, μαύρα γυαλιά, κόκκινα γάντια και ένα πριόνι στο χέρι;