Τι να κάνουμε. Έτσι είναι τα πράγματα. Άλλοι δεν τό΄χουν για τίποτα κι άλλοι ζορίζονται. Το πρωί εννοώ. Κι έπειτα έχουν μια μόνιμη ξινοσφιγμένη έκφραση. Ούτε καλημέρα δηλαδή. Φάτε βρε παιδιά κάνα δαμάσκηνο! Κανένα μούσμουλο! Πιείτε κανέναν καφέ, κανένα γάλα, ρίξτε και τίποτα βρώμη μες το γάλα! Και λίγο ποδήλατο βοηθάει! Τελοσπάντων, ένα κλύσμα, κάτι!
Μπορεί βέβαια τόσο σφιγμένο σφίξιμο να μην αντιμετωπίζεται πλέον, να είναι χρόνιο, και η επιστήμη, η ομοιοπαθητική, τα βότανα, τα φρούτα και η τρόμπα ν΄ αδυνατούν να δώσουν λύση. Μπορεί ο οργανισμός να ενσωμάτωσε την σφίξη στο φυσιολογικό του ρεπερτόριο, τόσο, ώστε του είναι αδιανόητο ν΄αλλάξει τακτική, μην πάει και χάσει σε γενική εκτίμηση και σοβαρότητα. Ιδού το θέμα. Η δυσκοιλιότης ως ύφος. Διότι δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος, ειδικά το πρωί. Πρέπει να σού΄χουν σκοτώσει τη μάνα. Αν δεν σού΄χουν σκοτώσει τη μάνα, θα φροντίσει ο δυσκοίλιος να σού σκοτώσει τα νεύρα. Αν δεν μασήσεις, θα σε μισήσει. Θα ξινίσει περισσότερο. Για να διατηρήσει σ΄αυτές τις έκτακτες περιπτώσεις το ύφος σφιχτό κι ακέραιο, θα πίνει ελάχιστο νερό, κατά προτίμηση ανθρακούχο. Όσο για τον αέρα, εισπνέεται σε μικρές δόσεις από τα ρουθούνια, τα οποία έχουν στενέψει από την χρόνια προσπάθεια της μύτης να διατηρείται υψωμένη. Χείλη ερμητικά κλειστά και λίγο στραβωμένα συμπληρώνουν το σύνολο με μια δόση κρυάδας ικανής να εξοικονομήσει ενέργεια από τα κλιματιστικά σ΄όλη την περίοδο του θερινού καύσωνα. Τέτοια τσιγγουνιά στον αέρα και το νερό δε νοείται βέβαια, εφόσον μπορείς να βρεις άφθονα κι απ΄τα δύο σε οποιοδήποτε βενζινάδικο! Χώρια που σε μια θερμή και φημισμένη ερωτικά χώρα σαν τη δική μας, απάδουν τέτοιες συμπεριφορές! Προδίδουν κρίση και πλήττεται ο τουρισμός! Δεν μιλάω για τα υπαρκτά προβλήματα, που μπορεί να ταλαιπωρούν τον καθένα και όλους μαζί. Μιλάω για την γρίπη της σοβαροφάνειας, την ιδέα δηλαδή ότι το να παίρνεις το πιο ξινό σου ύφος σε επιβάλλει και σε καταξιώνει. Κι εγώ πλέον έχω ένα φοβερό πρόβλημα με το ξινό ύφος. Πιο πρώτα συγκρατιόμουν κάπως, το έπαιζα ευγενής. Τώρα όμως συχνά γελάω ασυγκράτητα και γίνομαι ρεζίλι αμέσως. Δηλαδή σοβαρότης μηδέν! Ίσως πρόκειται για φυσικό νόμο, ώστε να εξισορροπούνται τα πράγματα και να μην επέλθει το άχαρον χάος!
Μπορεί βέβαια τόσο σφιγμένο σφίξιμο να μην αντιμετωπίζεται πλέον, να είναι χρόνιο, και η επιστήμη, η ομοιοπαθητική, τα βότανα, τα φρούτα και η τρόμπα ν΄ αδυνατούν να δώσουν λύση. Μπορεί ο οργανισμός να ενσωμάτωσε την σφίξη στο φυσιολογικό του ρεπερτόριο, τόσο, ώστε του είναι αδιανόητο ν΄αλλάξει τακτική, μην πάει και χάσει σε γενική εκτίμηση και σοβαρότητα. Ιδού το θέμα. Η δυσκοιλιότης ως ύφος. Διότι δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος, ειδικά το πρωί. Πρέπει να σού΄χουν σκοτώσει τη μάνα. Αν δεν σού΄χουν σκοτώσει τη μάνα, θα φροντίσει ο δυσκοίλιος να σού σκοτώσει τα νεύρα. Αν δεν μασήσεις, θα σε μισήσει. Θα ξινίσει περισσότερο. Για να διατηρήσει σ΄αυτές τις έκτακτες περιπτώσεις το ύφος σφιχτό κι ακέραιο, θα πίνει ελάχιστο νερό, κατά προτίμηση ανθρακούχο. Όσο για τον αέρα, εισπνέεται σε μικρές δόσεις από τα ρουθούνια, τα οποία έχουν στενέψει από την χρόνια προσπάθεια της μύτης να διατηρείται υψωμένη. Χείλη ερμητικά κλειστά και λίγο στραβωμένα συμπληρώνουν το σύνολο με μια δόση κρυάδας ικανής να εξοικονομήσει ενέργεια από τα κλιματιστικά σ΄όλη την περίοδο του θερινού καύσωνα. Τέτοια τσιγγουνιά στον αέρα και το νερό δε νοείται βέβαια, εφόσον μπορείς να βρεις άφθονα κι απ΄τα δύο σε οποιοδήποτε βενζινάδικο! Χώρια που σε μια θερμή και φημισμένη ερωτικά χώρα σαν τη δική μας, απάδουν τέτοιες συμπεριφορές! Προδίδουν κρίση και πλήττεται ο τουρισμός! Δεν μιλάω για τα υπαρκτά προβλήματα, που μπορεί να ταλαιπωρούν τον καθένα και όλους μαζί. Μιλάω για την γρίπη της σοβαροφάνειας, την ιδέα δηλαδή ότι το να παίρνεις το πιο ξινό σου ύφος σε επιβάλλει και σε καταξιώνει. Κι εγώ πλέον έχω ένα φοβερό πρόβλημα με το ξινό ύφος. Πιο πρώτα συγκρατιόμουν κάπως, το έπαιζα ευγενής. Τώρα όμως συχνά γελάω ασυγκράτητα και γίνομαι ρεζίλι αμέσως. Δηλαδή σοβαρότης μηδέν! Ίσως πρόκειται για φυσικό νόμο, ώστε να εξισορροπούνται τα πράγματα και να μην επέλθει το άχαρον χάος!
8 σχόλια:
Μπα,εκ πεποιθήσεως κι απο χρόνια ξυπνοπούλι(όχι έξυπνο πουλι,να μην παρεξηγηθώ:)),ξυπνάω χαράματα,ετοιμος να χαμογελάσω,γιατί οχι;όσο ανάποδη κι αν προβλέπεται η μέρα,γιατί εγώ πρέπει νάμαι σκουντούφλης πρωί-πρωί;Γα να την κάνω χειρότερη;
Καλημέρααααα....
Άσε... μερικοί βρήσκαν και τη λύση στο τσιγάρο... τώρα να δούμε!
......μα τη σκατοκουβεντα ειναι αυτη!
Πέστα χρυσόστομη! Μεγάλο πρόβλημα η constipation! Ήταν και η Μαντάμ Σουσού κάπως αφ΄υψήλου αλλά αυτή είχε τους λόγους της...
Το πρόβλημα είναι γενικό. Δεν το λέω για να σε παρηγορήσω αλλά απλώς παρατηρώ ως ΠΕ.
Φιλάκια!!!:)
Υ.Γ. Πολύ ωραίο γκράφιτι
δεν ξέρω για το ξινό ύφος - πάντα το αντιπαθούσα.
Εγώ πάντα ξύπναγα πολύ πρωί,
τις περισσότερες φορές πριν από το ξυπνητήρι (αυτό ξυπνούσε αργότερα...)
Και μου έβγαινε το χαμόγελο τόσο φυσικά,
όσο και
sorry τώρα.
Ρε κοκό, μικρό κορίτσι και έχεις και μαθητές;(τώρα μούρθε)
Κοίτα, το πρωί κι εγώ ξυπνάω κάπως, αλλά με βοηθάει το ότι τρώω πολλά λαχανικά :))), οπότε στο πρώτο μισάωρο από την έγερση επανέχεται το χαμόγελο του χάχα!
Μη δίνεις σημασία, κουκλι! Χαμογέλα πλατιά, κάνε γρήγορο πετάλι και γράφτους στα παλαιά σου.
Μάκια!
@Vad: μωρέ μερικοί γεννήθηκαν σκουντούφληδες! καλημέρααααα!
@Darth: ναργιλές! με μπουρμπουλήθρες!
@exofthalmi: βγάζω το άχτι μου!!
@Sulpice: πρόσεξε, μιλάς με μια μπλαζέ φαμ φατάλ, δηλαδή εμένα!
το γκράφιτι από το πάρκο Ναυαρίνου
στα Εξάρχεια
@Happypepper: είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, μικρό αγόρι!
@Koptoraptou: στα παλιά μου πετάλια!!!
τώρα το πρωί... εγώ ανεβαίνω υπνοβατώντας στο ποδήλατο
και λειτουργώ κανονικά μετά τις 11
γιατί είμαι η μετενσάρκωση της Αντουανέττας!
[Η ποδηλασία θεωρείται ότι «επιδρά ευνοϊκώς και επί του πεπτικού συστήματος, ιδίως δε διά των δονήσεων, των μεταδιδομένων εις την γαστρεντερικήν μάζαν, καταπολεμεί αύτη την δυσκοιλιότητα...εις τας αναιμίας, τας χλωριάσεις, την νευρασθένειαν, την παχυσαρκίαν, ως και εις άτομα διάγοντα καθεστικόν βίον».]
link
Δημοσίευση σχολίου