ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΒΟΛΑΝ ΜΕ ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΟ ΚΟΛΑΝ!

Από την χώρα της λασπωμένης βερμούδας μαθαίνω τα νέα της χώρας της φαιδράς πορτοκαλέας και θέλω να πετάξω το ποδήλατό μου απ΄το παράθυρο αλλά μετά θα έχω ένα πρόβλημα να εξηγήσω στους βραζιλιάνους φύλακες, που θα με μαζέψουν, ότι ήταν μια ελάχιστη κίνηση διαμαρτυρίας ενάντια στην πολιτική ορθότης.

Έπειτα σκέφτηκα ότι θα πρέπει να κουβαλήσω το ποδήλατο μέχρι τον μάστορα να το σιώσει, κι αν μού πει ότι τα πράμματα είναι στραβά κι ανεπανόρθωτα, πώς θα πορευτώ του λοιπού; Επικράτησε λοιπόν η ψύχραιμη σκέψη στα πλαίσια της ποδηλατικής ορθοπεταλότητος. Ούτως ή άλλως ο μάστορας έχει μπόλικη δουλειά, να σφίξει να ρυθμίσει να προσαρμόσει, κι αυτά από Δευτέρα, ας μην δημιουργώ επιπλέον ζητήματα, χώρια που και ούτε σ΄αυτόν θα μπορέσω να εξηγήσω επαρκώς τους λόγους και θα μπλέξω, γιατί οι βραζιλιάνοι είναι μυστήρια πετάλια, ψοφάνε για αναλύσεις, κι αν δεν ικανοποιηθεί το επεξηγηματικό μέρος, δεν θα δω επισκευή ποτέ μου και θ΄ αναγκαστώ να κυκλοφορώ με δανεικό πατίνι.

Μια δεύτερη σκέψη που με συγκράτησε είναι ότι ρίχνει έναν κατακλυσμό και τώρα βρέχει και πριν έβρεχε και εδώ μέσα μοιάζει με κατασκήνωση που στεγνώνουν ένα γύρω τα βρεμμένα, γράφω περιμένοντας να στεγνώσει το ποδηλατικό βρακί, δεν είναι λοιπόν κόσμιο να με τραβολογάνε στις πολιτσίες αξημέρωτα και sans culotte.

Ce n' est pas un vélo!

Ένας ξαφνικός πόνος! Για όσους δεν γνωρίζουν, να αποκαλύψω ένα απλό πλήν απολύτως βασικό μυστικό του επαγγέλματος, ότι ο πόνος στον καβάλο από την σέλα κρατάει πολύ λίγο και μόνο στην αρχή, εάν είσαι αγύμναστος ποδηλατικώς, μετά εξαφανίζεται. Εκτός κι αν είναι ακατάλληλη η σέλα ή οι ρυθμίσεις, οπότε πάμε για ανασχηματισμό ή εκλογή άλλης σέλας.

Ένας πόνος αίφνης έπιασε τους άρχοντες! Αποδώ ποδήλατο αποκεί ποδήλατο παραπέρα πετάλι, στρώθηκε το οικολογικό ντεκόρ, ο ένας στήνει τελευταία στιγμή έξι όμοια καινούρια κι έρημα ποδήλατα άνευ αναβάτη μπροστά στο προεκλογικό του περίπτερο και οικειοποιείται την εξαγγελία ή την δημιουργία ποδηλατόδρομων ενώ στο μεταξύ αρνήθηκε οποιαδήποτε σχετική συζήτηση κι ο άλλος προσεγγίζει τον παράλλον για καμμιά σταγόνα λάδι από το μπουκαλάκι του προηγούμενου γύρου στην αλυσίδα της κούρσας του αρχηγού.

Κι ακόμη πάρκα διαρρυθμίζονται και ποδήλατα διατίθενται στην τούρλα του Σαββάτου, νεολαίες παρελαύνουν πάνω σε ποδήλατα χωρίς να ιδρώνουν, αφίσες μπήκαν και ξαναβγήκαν απ΄τα τυπογραφεία, για να στολιστούν επιπλέον μ΄ένα ποδήλατο, όπου χωρέσει, μόνο οι χοντροκέφαλοι με τα ρόπαλα δεν σκέφτηκαν καθόλου επί του ποδηλατικού επικοινωνιακού θέματος, επειδή το ποδήλατο, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι τόσο εργονομικό όσο το ρόπαλο.

Όμως όλα αυτά σβήνουν μπροστά στον Ιππέα του Βορρά, τον θαύμασα τόσο πολύ, ώστε τον έβαλα στην επιφάνεια εργασίας να τον καμαρώνω, όποτε ανοίγω τον υπολογιστή, αλλά κατόπιν τον έβγαλα, γιατί χάζευα και δεν έκανα τίποτα άλλο μετά. Περήφανα πηγαίνει πάνω στο ραντισμένο με αγιασμό ασημένιο υποζύγιο, περνάει την παραλία, καβάλα πάει στην εκκλησιά, μιλιούνια ιπποκόμοι με ποδήλατα, ίδια όλα, καβάλα προσκυνάει!

Ορίστε, έχασα τα λόγια μου, δυσκολεύομαι να συνεχίσω, θαυμασμός κι έκσταση! Αν τέτοια συγκίνηση με κυριεύει από την πληροφόρηση και μόνο, τότε τί χάνω, τί χάνω, τί μού ήρθε να πάρω το ποδήλατό μου και να περάσω άσκεφτα τον Ατλαντικό, πού θα τα βρω αυτά στις σατραπείες, τα ανεκτίμητα, με ή άνευ κράνους! Και τί ποδήλατο χωρίς αυτά θα κάμω!

Υστερόγαμον: Ε, από αύριο!