Bonsoir Mesdames et Monsieurs, je m' appelle Coco et je suis tres heureux, qui j' etude Francais, enfinement! Παρακαλώ την Sulpice να διορθώσει την παραπάνω πρόταση σε περίπτωση κακοποίησης της γαλλικής γλώσσας! Λοιπόν άρχισα για τέταρτη φορά γαλλικά και είμαι αποφασισμένη! Οι προηγούμενες τρεις ήταν μια ατυχία. Οι τελευταίες δύο απέτυχαν λόγω δυσμενών συνθηκών εις την μικράν νήσο του μυστηρίου. Η πρώτη ήταν μια φορά κι έναν καιρό, πριν πάω σχολείο. Όχι ότι η μητέρα μου ήθελε να μάθουμε με την αδελφή μου οπωσδήποτε γαλλικά και πιάνο, αλλά πιο πρακτικά, κάποιος έπρεπε να μας βλέπει, όσο έλειπε στη δουλειά της. Έτσι πέραν από διάφορες κοπέλες, μάλλον φοιτήτριες, εκείνη που κάθησε το μεγαλύτερο διάστημα, πεντέξι χρόνια νομίζω, ήταν μια κυρία, η Ανζέλ. Αρκετά μεγάλη και μόνη της, τό΄χε πάρει πατριωτικά το θέμα να μάθει τρόπους στα enfantes terribles, δηλαδή έπρεπε να τρώω το κοτόπουλο και το καρπούζι με το μαχαιροπίρουνο και να καθαρίζω το πορτοκάλι μ΄έναν ιδιαίτερο τρόπο, να λατρεύω το ροκφόρ με βούτυρο και τα κρουτόν! Όλα καλά, αλλ΄ αυτά τα κρουτόν ποτέ δε μ΄άρεσαν! Γενικώς δεν είχα ούτε έχω πρόβλημα με το φαγητό, τρώω τα πάντα, εκτός από χελωνόσουπα... και κρουτόν.
Τα γαλλικά τώρα. Επειδή η Ανζέλ, Θεός σχωρέστην πια, ήταν αιγυπτιώτισσα, μίλαγε πολύ καλά τα γαλλικά και τ΄αραβικά, εξού και η πρώτη βρισιά που έμαθα είναι το α σικτιρ! το οποίο το έλεγε πολύ δραματικά και συνήθως το απηύθηνε σε πολιτικά πρόσωπα. Ήθελε λοιπόν η Ανζέλ να μας μάθει γαλλικά με τον βιωματικό τρόπο. Τώρα που το σκέφτομαι, καλύτερα να προσπαθούσε με τ΄αραβικά. Για το ανυπόταχτο ον που υπήρξα, θα μού πήγαιναν ίσως καλύτερα!
Ξεκινήσαμε με μπονζούρ και μπονουί, τον Ζακ και τις καμπάνες κι είχαμε και μερικά βιβλιαράκια εικονογραφημένα. Θυμάμαι εκείνη την εποχή είχαμε δει στην ασπρόμαυρη τηλεόραση μιαν έτσι κι αλλιώς ασπρόμαυρη ταινία, πολύ ατμοσφαιρική, τη Ζαν ντ΄Αρκ. Κι ακόμη, τους Αθλίους, με τον Άντονι Πέρκινς Ιαβέρη. Γενικώς με την Ανζέλ πηγαίναμε πολύ σινεμά, συνήθως θερινό στο Vox στα Εξάρχεια. Γιατί δεν έμαθα γαλλικά; Έλα ντε. Κάπου αντέδρασα, γιατί ήθελα να γράφω τη σημασία των λέξεων και να τα ξανακοιτάω, ενώ η Ανζέλ επέμενε στη ζωντανή ροή. Είχε ίσως δίκιο, αλλ΄εγώ ανάποδη. Έπειτα είχαμε μια κόντρα. Επειδή εγώ δεν έβλεπα πολλή τηλεόραση, προτιμούσα να διαβάζω σε μια σοφίτα πάνω απ΄την κουζίνα - μη γελάτε, ήταν διατηρηταίο το σπίτι απ΄την εποχή του Όθωνα και ο ιδιοκτήτης του έμενε μόνιμα στη... Γαλλία!
Όταν όμως εγώ καθόμουν στη σοφίτα, η Ανζέλ δε μπορούσε νά΄χει το νου της. Εγώ απ΄την άλλη πράγματι διάβαζα, δικά μου βέβαια, μη φανταστείτε του σχολείου, αλλά ποιος ξέρει τί μπορούσα να πάθω; Ή να μάθω; Ήταν ένα πρόβλημα. Όπως και το φως το βράδυ στο υπνοδωμάτιο (ήθελα να ... διαβάζω!) και διάφορα άλλα τέτοια. Δεν πήγαν λοιπόν καλά τα γαλλικά κι ας μεγάλωσα με γκουβερνάντα γαλλικής! Πιάνο δεν δοκίμασα! Κέντημα, ξεχάστε το!
Θυμήθηκα όλ΄ αυτά, όχι μόνο λόγω των γαλλικών αλλά και μιας λεπτομέρειας... η τωρινή καθηγήτριά μου των γαλλικών είναι αιγυπτιώτισσα...
