«Αύριο μπορεί ν’ ανατιναχτούν
και τα δικά μας παπούτσια στον αέρα
αύριο και τα δικά μας χέρια να σταυρωθούν στο αιώνιο
... μα μόλις φύγουμε
θα ανοίξουν άνεμοι ελευ
που αναδεύουνε το νου των ζώντων
ως το ύψος των θεριών
αύριο
που στους χτύπους της καρδιάς θα πλάθεται
μια αρμάδα άπιαστα πουλιά
μ’ ελιγμούς και φτερά
μέχρι την απογείωση του δικαίου
τότε πρέπει να εφεύρετε άλλα όπλα για το σημάδι σας
δε θα μας φτάνουν τα σύγχρονα κράματα
τότε οι πύργοι των τιμών σας θα λιώνουνε αργά
και μόνοι πίσω απ’ τις στοίβες των φαρμάτων
θα παίζετε χαμένοι το σκυφτό
των κούφιων νομισμάτων…»
14 Οκτ. 2011 fb
|
φωτ: Coco |
2 σχόλια:
τρελάθηκα! τι κείμενο!
και σε πεθυμήσαμε εσένα με το ροκ συγκρότημα...
φιλιά πολλά!
abttha! ροκ φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου