ΟΙ ΦΟΒΙΤΣΙΑΡΕΣ ΒΙΔΕΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ΝΕΥΡΙΚΑ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ

Να πω τη μαύρη αλήθεια, περίμενα  να επαναστατήσουν πρώτα τα λάστιχα. Θά΄ταν απολύτως αναμενόμενο με τόση ταλαιπωρία που τραβάνε,  η χιλιομπαλωμένη τους ψυχή δεν θ΄άντεχε πια  και  θά ΄σκαγε σ΄ ανύποπτο χρόνο σαν δεχόταν ακόμα μια βιαστικά υπολογισμένη πίεση ή πάλι, χειρότερα, θα παρέδιδαν το πνεύμα υποκύπτοντας στην πολύχρονη φθορά.  Αλλά με βολεύουν και τα κρατάω,  γιατί τα συγκεκριμένα,  όχι μόνο είναι φτηνά αλλά και αξιόπιστα σε απαιτητικές  και  ποικίλες συνθήκες, δεν είναι δα εποχή να συντηρείς δυο και τρία ποδήλατα, φτάνει ένα για όλες τις δουλειές. 'Η σχεδόν. 

Επιπλέον οι σαμπρέλες είχαν δεχτεί αδιαμαρτύρητα και με απόδοση που με εξέπληξε, τουλάχιστον δυο τρία μπαλώματα στο πόδι η καθεμιά, και βολεύτηκαν χωρίς τσιριμόνιες μες τη φωλιά τους, ξεθάρρεψα και γω και δεν τις έπαιρνα πια στα σοβαρά, ακόμα κι όταν η μία, αυτή με την πιο κοντή βαλβίδα διαπραγματευόταν τον αέρα, δεν αγχώθηκα, απλά δοκίμασα άλλη τρόμπα πιο αποφασιστική κι έκλεισε το θέμα. Ούτε εμφανισιακά με εκθέτουν, γιατί  βέβαια τις καλύπτουν τα λάστιχα κι έτσι, εξοικονομώντας χρήματα απ΄ τις σαμπρέλες, που σιγά μην τις άλλαζα κάθε που σφύριζαν και τραγουδούσαν, αγόρασα μια σέλα πολύ αεροδυναμική. 

Αυτή η σέλα αναβάθμισε τον χαρακτήρα του ποδηλάτου.  Μάλιστα έριξα πιο χαμηλά το τιμόνι γυρισμένο ανάποδα, ώστε ν΄αποκτήσει το σύνολο άγριο ύφος και δυναμική ανάπτυξη.  Μ΄αυτές τις βελτιώσεις ανοίχτηκα κάμποσο, τί σε χιλιόμετρο, τί σε κακοτράχαλα μονοπάτια, μέχρι και  άλματα ριψοκινδύνεψα, μη παραλείποντας τις αναγκαίες καθημερινές διαδρομές, οι οποίες λόγω της φόρας που είχα πάρει, διεκπεραιώνονταν με νευρικό και αποφασιστικό τρόπο.  

Ούτε πλέον έδινα σημασία στους μικροθορύβους, μερικοί σταμάταγαν μόνοι τους, σ΄άλλους πιο επίμονους ανέβαλα την εξέταση ρίχνοντας λίγο λάδι στους συνδέσμους και τα γρανάζια, κι αν είχε μαζευτεί κάποια βρομιά, φτάνει που τσούλαγε έστω με λίγο ζόρι στις ανηφόρες, δεν είχα χρόνο ν΄ανοίγω ιστορίες και να λερώνω τα χέρια μου.  Μόνο τη σέλα, που έτριζε η βάση της, έλυσα και περιποιήθηκα, μετά την έσφιξα καλά καλά, γιατί είναι πολύ εκνευριστικό πράγμα να τρίζει συνέχεια εκεί που κάθεσαι, επιπλέον γίνεσαι ρεζίλι, γυρίζει ο κόσμος και σε κοιτάζει, παραταύτα το τρίξιμο συνεχιζόταν και ψάχνοντας καλύτερα διαπίστωσα, ότι ερχόταν από πιο κάτω, που πιάνει στο σκελετό, μπήκα λοιπόν στον κόπο, καθάρισα και λάδωσα το σημείο εκείνο κι απέκτησα σταθερότητα και ησυχία. 

Το βάσανο προέκυψε αναπάντεχα κι από το τίποτα μιαν αίθρια βραδιά. Οι τροχοί, ιδίως ο  πίσω, άρχισαν να κολλάνε δραματικά.  Επειδή βρισκόμουν μες την κίνηση, το παίδεψα λίγο, αναγκάστηκα όμως να σταματήσω σύντομα στην άκρη να ελέγξω το πρόβλημα.  Αρχικά δεν ανησύχησα, το ίδιο πράγμα είχε συμβεί δύο τρεις φορές παλιότερα, κι έφτανε μόνο μια απλή ρύθμιση επιτόπου.  Τώρα, ωστόσο, πραγματικά κάτι δεν πήγαινε  καλά.  Τα φρένα είχαν σφίξει πάνω στις ρόδες γιατί είχαν βγει λίγο απ΄ τη θέση τους οι ντίζες στο τιμόνι, τα συρματόσχοινα παρατεντώθηκαν και κρατούσαν τα φρένα, αλλά συγκρατιόνταν από τις βίδες,  μην τινάξουν όλο το σύστημα στον αέρα.  

Οι βίδες πράγματι ήταν καλά σφιγμένες στον τόπο τους, αλλά αυτό δεν έσωζε  απολύτως τίποτα, γιατί με κολλημένους τροχούς, ούτε στα χέρια πήγαινε πια το ποδήλατο. Η μόνη λύση ήταν να τοποθετηθούν οι βίδες λίγο πιο πέρα και να χαλαρώσουν τα συρματόσχοινα, μόνο που τότε δεν θα έπιαναν καθόλου τα φρένα γιατί, αλίμονο, είχαν λιώσει από καιρό τα τακάκια και βρήκαν την ώρα ν΄αποσυρθούν μαζικά.  Αν δεν ήθελα να συνεχίσω πεζή σπρώχνοντας και βρίζοντας, έπρεπε να διακινδυνέψω μια πρωτόπειρη διαδρομή χωρίς φρένα.  Όσο για τις βίδες, σ΄αυτήν την περίπτωση, είναι αδιάφορη η θέση  τους.  Τα φρένα λύνονται με μια απλή σύσπαση. 


Υστερόγαμον: Κάθε σύμπτωση με το ποδήλατό σας και τα λειτουργικά του μέρη είναι μάλλον απίθανη. 


 Το ποστ αυτό έχει γραφτεί στα πλαίσια της "Ημέρας ενάντια στο Φόβο".  
 Δείτε περισσότερα εδώ:   Φόβος.  Ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας.

20 σχόλια:

happypepper είπε...

μάλλον μας έστριψαν οι βίδες
αγαπημένη ποδηλάτισσα!

mamma είπε...

να κι ένα κείμενο για τον φόβο που προσυπογράφω 100%.

ΑΠΟΛΛΩΝ είπε...

Μια άφοβη ποδηλάτισσα, είναι ένα συστατικό απαραίτητο για ν' αντιμετωπίσουμε τον φόβο μας ! ;)

Καλημέρα σε σας και στις βίδες σας :))

L'Enfant de la Haute Mer είπε...

εξαιρετικό λαίλαπα-Coco !
φιλιά πολλά !

koulpa είπε...

ax φόβάμαι τους αντίπαλους οδηγούς τι να κάνουμε.. θαυμάζω το θράσος σου.. :):)
καλησπέραααα :):)

Sulpice είπε...

Διαδρομή χωρίς φρένα! Quel élan!!!!!!

Leviathan είπε...

:) :) poli kali sou evdomada!!! :)

HappyHour είπε...

:)

...το ποδηλάτο μου ήταν πάντοτε δικό μου...

νατασσΆκι είπε...

όπως πάντα, δεν πας καθόλου μα καθόλου καλά!!!
(μας έλειψες, λέμε!!!!)
xxx

Spy είπε...

Θαρρώ πως το ποστ σας εκτός από τον τίτλο του πιο "αλληγορικού" θα πρέπει να λάβει και το βραβείο του πιο "σουρεαλιστικού".
(καλά δεν ήρθα; δεν έκανα πουθενά λάθος, ε;)

Τσαλαπετεινός είπε...

Η ανάρτησή σου με έκανε να κοιτάζω το ποδήλατό μου με άλλο μάτι.


Οι μεγάλες αλήθειες πάντως είναι καλύτερα να λέγονται με αυτόν τον δικό σου τρόπο. Είναι υπόγεια πιο αποτελεσματικός.

;-)

Ανώνυμος είπε...

Eξαιρετικό!

chat noir είπε...

τζα όχι που θα έλειπα!ΕΤΣΙ!!!!!!ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΆ!

Coco είπε...

@happypepper: μα τα 8 στραβά πεταλόκλειδα, φαγώθηκαν κι οι κοχλίες!

@mamma: υπογράψτε εδώ, παρακαλώ (στο μπλουζάκι μου)! φιλιά και χαιρετισμούς!

@ΑΠΟΛΛΩΝ: καλημέρα και σε σας και τις ασπίδες σας!

@L'Enfant de la Haute Mer: τη νύχτα της Κυριακής, γιατί είμαι και βαμπιρικός τύπος, έσφιξα το μυαλό μου και πετάχτηκαν κάτι βίδες στην οθόνη! περαστικά και beijinhos!

@koulpa: αν δεν με πατήσουν, δεν τους σκέφτομαι. αν πάλι με πατήσουν δεν θα σκέφτομαι -
καλημέρα!!

@Sulpice: σπόντα φιξ βγήκε!

@Leviathan: καλά να περνάς, αισθηματικέ τύπε!

@HappyHour: πήρες την καρδιά μου πήρες το μυαλό μου πάρε να βολτάρεις το ποδήλατό μου! :)

@Cris: que lindo! eu moro no Plano, não tem mar! :( abs

Coco είπε...

@νατασσΆκι: σε παρακαλώ, προσπαθώ να εκτεθώ σοβαρά!
και σεις μου λείψατε, την Ανδρομέδα μου μέσα! :)

@Spy: καλά ήρθατε! αλλά ανησυχώ τώρα γιατί για μένα το θέμα είναι καλά βιδωμένο στην πραγματικότητά μου!

@Τσαλαπετεινός: και μένα μετά από αυτήν την ανάρτηση το ποδήλατό μου με κοιτάζει με μισό μάτι!

(δεν είμαι καλά, γιατρέεεε)


@ΑLICE: η τρέλα δεν πάει μόνο στην Wonderland!

@chat noir: ας τα ψόφια, γατί!

Σελιτσάνος είπε...

Νομίζω ότι οι άραβες ποδηλάτες είναι πιο απόκοτοι.Την έκαναν την απλή σύσπαση.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Ευτυχώς που δεν είναι αλληγορική η ιστορία, γιατί αν ήταν θα τρόμαζα. Είναι τόσο χαριστωμένες οι ιστορίες όταν δεν "μουλιάζουν" στην αλληγορία.

Πολύ όμορφη η αλληγορία σας.

roadartist είπε...

Έχουμε συμπαράσταση αλα coco από Βραζιλία;; Ε, οκ δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα τότε :)

Theorema είπε...

Πολύ δυνατό κείμενο! Χαίρομαι που σας βρίσκω.

Coco είπε...

@ Σελιτσάνος: εμείς δεν ξέρουμε τέτοια. κάνουμε πατίνι

@ Γιώργος Κατσαμάκης: εγώ πάλι έχω μουλιάσει δωπέρα στην κυριολεξία!

@ roadartist: σωθήκατε, σας εγγυώμαι! :)

@ Theorema: καλωσήρθατε! (αγαπημένο φίλμ)