ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΩΜΑ!

Στις 2 Ιουλίου είναι η μέρα του Corpo de Bombeiros, του βραζιλιάνικου Πυροσβεστικού Σώματος, όμως φέτος απεδείχθη αποφράς ημέρα για την Selecão, και πίκρας για τους οπαδούς της, που δεν χάρηκαν την αργία αλλά περιφέρονταν μαραμένοι μην μπορώντας να πιστέψουν την στραβοκεφαλιά του Φελιπίνιου, οι δε οπαδές εφόρμησαν στα εφημερεύοντα σουπερμάρκετ και κατέβασαν όλα τα ποτά από τα ράφια, όχι για να γιορτάσουν αλλά για να ξεχάσουν, θλίψη στα καφενεία και ωιμέ στις γωνίες, λίγο αναζωογονήθηκαν με την Ουρουγουάη, αλλά το βράδυ νέκρα, εθνικό πένθος, όσο για μένα πήγα με άλλους τρεις ποδηλάτες την βόλτα της παρηγοριάς, 90΄, δυο καλούς γύρους, έναν για κάθε αποτρόπαιο γκολ!

Επομένως τα γενέθλια για τα 154 χρόνια του πυροσβεστικού σώματος μεταφέρθηκαν την Κυριακή το απόγευμα, στο κέντρο της πόλης, όπου στήθηκαν εξέδρες, κερκίδες και τέντες, εκεί είχε μαζευτεί ο μισός πληθυσμός του οροπεδίου για να υποδεχθεί τον άλλον μισό, που συμμετείχε στην Corrida των 10χλμ., βέβαια πυροσβέστες, αθλητικοί σύλλογοι και μεμονωμένοι δρομείς. Τα δε βεγγαλικά που περίσσεψαν από το Mundial, προστέθηκαν σ΄εκείνα που είχαν ήδη οι πυροσβέστες και σηματοδότησαν εκκωφαντικά και φαντασμαγορικά την έναρξη και την λήξη του αγώνα σηκώνοντας ένα τεράστιο σύννεφο κοκκινόσκονης στην αλάνα κάτω από τον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων.

Όσο κατέφθαναν οι τελευταίοι ταλαίπωροι, μερικούς από τους οποίους αναγνώρισα γιατί είναι ποδηλάτες, είπα και γω να ξεμουδιάσω και πήγα με το ποδήλατο ίσαμε κάτω όλον τον Eixo Monumentão, και γύρισα, αλλά προσπαθώντας να βγω πάλι στην περιοχή των κερκίδων, αντί γι΄αυτό κι επειδή είχαν κλείσει την άνοδο εκεί κοντά, βρέθηκα αναπόφευκτα στον χώρο τερματισμού, δεξιά μου οι εκφωνητές, αριστερά ο κόσμος και μπροστά μου το κόκκινο χαλί, τότε κατάλαβα πού ήμουν, αλλά συνέχισα, κάπως στην άκρη βέβαια για να μην εμποδίζω τους δρομείς, διέπρεψα πάλι.

Μερικές τέντες πιο κάτω στέγαζαν ομάδες φυσιοθεραπευτών και νοσοκόμων, άλλες ήταν διαφόρων ομάδων, αλλού είχαν αθλητικά είδη ή φαγητό και ποτά και γύρω γύρω είχαν σταθμεύσει τα κόκκινα πυροσβεστικά οχήματα. Οι bombeiros χαίρουν εκτίμησης εφόσον τρέχουν όπου γάμος και χαρά, δηλαδή πλημμύρες, πνιγμοί, λασποβουλώματα, ατυχήματα, και εννοείται φωτιές, εδώ πρόσφατα σώσανε κάποιον στη λίμνη. Βέβαια πέρισι διαμαρτυρήθηκαν για τους οικτρούς μισθούς τους και υποθέτω ότι πέτυχαν κάποια αύξηση, πράγμα που ενίσχυσε την αυτοεκτίμησή τους, την οποία τονώνουν με το σύνθημα "το πυροσβεστικό σώμα είναι αιώνιο"!