DEPOIS ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ MESMO ASSIM!

Εδώ στον λυσσασμένο τροπικό του Αιγόκερω είναι βέβαια χειμώνας, αλλά για μένα, τον μεσογειακό τύπο, είναι καλοκαίρι, να πω όμως και την μορένα την αλήθεια, όλο τον χρόνο νοιώθω πια πώς είναι καλοκαίρι, και ναι, κοιτάχτε, χειμών λέει, και το μόνο που κρατάω καμμιά μπλούζα για τον ψόφο το βράδυ, τη μέρα ψήνομαι και με τρώνε οι τιράντες. Σαχάρα λοιπόν, και καταραμένη εποχή για τους ινδιάνους, γιατί η τροφή λιγόστευε και βγάζαν κάλους να την βρούνε, και το βράδυ τρεμουλιάζανε πλάι στ΄αποκαϊδια, μπλέκανε τα μπούτια τους να ζεσταθούν, αποκοντά και τα οικόσιτα μαϊμούδια, που την ημέρα ταξιδεύανε κρατημένα πάνω σε κανένα μαλλί ή πόδι.

Ένα ινδιάνικο καλοκαίρι επομένως, με χυμούς και σκασμένα χείλια, την μύτη να τρέχει και το ίντερνετ να σούρνεται, μα μέρες τώρα δεν μπορώ ν΄ανεβάσω ανάρτηση, να δούμε αν τούτη θα την αποθηκεύσει, ήθελα εντωμεταξύ και φωτογραφίες, έλειψε ο φερετζές! Τηλέφωνα στα τηλέφωνα, στην πανάθλια εταιρεία, βαριέμαι και να περιγράψω τον τραγέλαφο, ν΄αλλάξω πλάνου να βάλω κάτι πιο γρήγορο, με παραπέμπανε αποδώ κι αποκεί, σε αυτόματους τηλεφωνητές, δίνω τον κότζικου ντζι παγκαμέντου, μου δίνουν το νούμερου ντζι προτοκώλου, σωστά το γράφω, όσο με πήρε τηλέφωνο ο Ρεχάγκελ, με πήρανε κι αυτοί, μπαίνω στο σάιτ να κάνω την διαδικασία ηλεκτρονικά, τίποτα, ο λαβύρινθος με τους καθρέφτες, θα ξαναπάρω τηλέφωνο και αν δεν γίνει τίποτα, θα πάω εκεί, αλλά σαν έχω κέφια, γιατί είπαμε, ο ήλιος σκοτώνει κι οι εγκαταστάσεις βρίσκονται κάπου στην βιομηχανική ζώνη.

Ας σούρνεται όμως το ιντερνέτσι, παίζει η Εθνική το μεσημέρι, και δεν πρέπει να σούρνεται εκείνη, γιατί διακόσια εκατομμύρια Βραζιλιάνοι μας υποστηρίζουν, μπάσου ντζ΄Αρζεντσίνα, να χάσει, γιατί της έχω και προσωπικό άχτι, κι επειδή θα πρόκειται για θαύμα εξαίρετον, ορίστε τάζω ένα κομπολόι ελληνικό δυσεύρετο δωπέρα και εκατό χιλιόμετρα με το ποδήλατο στην Νόσσα Σινιόρα Μαρία Απαρεσίντα! Όσο για την Σελεσάουν, μιλάμε για πάθος και παλμό, κατ΄αρχήν τα κτίρια είναι διακοσμημένα με φαρδιές ταινίες πράσινες και κίτρινες αποπάνω ως κάτω και σ΄όλο το πλάτος και την σημαία μπροστά, και οι περισσότεροι κυκλοφορούν εδώ κι ένα μήνα με κίτρινες μπλούζες και σημαίες στ΄αυτοκίνητα, αυτό είναι ένα είδος πρόληψης, γούρι δηλαδή να νικήσει η ομάδα! Κι έπειτα το χάος, ό, τι βρόμικο παιχνίδι και να παίξανε οι Ιβοριανοί, πήρανε απλά τα τρία, με τις υγείες τους!

Τρέλα ακόμη και στην Brasilia, που είναι σνομπ και κρυόκωλη, μ΄ένα λόγο organisada, παίζανε ποδόσφαιρο στους δρόμους ξυπόλητοι, σε κάθε quadra, και μού εξηγούσε ο Vinicius, ανάμεσα σε δύο μπύρες, τί σημαίνει το ποδόσφαιρο και το καρναβάλι για τους φτωχούς στην Βραζιλία, είναι τα ων ουκ άνευ, και τί να κάνουμε, που άλλοι κερδίζουν δις και άλλοι πνίγονται στις παράγκες, είναι τα ριζωμένα αυτά, το χαμόγελο, γλυκό από μια ήπια μελαγχολία, μια saudade, μόνο οι povos χαίρονται στ΄αλήθεια, κερδίσουν, χάσουν, θα κάψουνε τον τόπο, και πήρανε τα λεωφορεία απ΄ τα περίχωρα να ζωντανέψουν λίγο το σεληνιακό κέντρο, κι έχουνε εναποθέσει λέει τις ελπίδες τους στον Λούλα, μα και πώς να συμβιβαστούνε τ΄ασυμβίβαστα, δύσκολα τα πράγματα, άλλη μια μπύρα σε χαμηλά ποτηράκια.

Μετά αλλάξαμε κουβέντα, να πάω λέει στο Χίου, θα το ερωτευτώ! Τί, λέω, δεν ακούωωω, χτυπιέται η μουσική, ιδρωμένες αισθησιακές φιγούρες ροκ και καποέιρα αναμίξ, κίτρινες μπλούζες ανεμίζουν, ο μπάρμαν έχει οχτώ χέρια, στο Χίου λέωωω, ναι, ναι, Cidade Maravihlosa! A, que beleza, μου λέει, το ξέρεις, που έτσι το λέμε, έχει μεν violencia, αλλά δεν παύει να΄ναι πανέμορφο, το καμάρι μας, και ναι, και με την Brasilia, του λέω, τί γίνεται, μυστήρια πόλη, κρύβεται μες την άπλετη άπλα, και σκάει ένα αινιγματικό χαμόγελο, μ΄όλα του τα δόντια ν΄ασπρίζουν, ναι ξέρει, αλλά δεν λέει.

Υστερόγαμον: σαράντα χρόνια εδώ, οι έλληνες λένε, "καλό καλοκαίρι mesmo assim", αυτήν την εποχή, κι όχι καλό χειμώνα, δεν αλλάζει φαίνεται η μεσογειακή αίσθηση!

Α! Τραγουδάκι: Preta, Pretinha!

Μαύρη, μαύρη, μαυρούλα, τρέχοντας πηγαίνω, μου φωνάζεις, ενώ τρέχω στο πλοίο, άνοιξε την πόρτα και το παράθυρο, βγες να δεις τον ήλιο ν΄ανατέλει ...είμαι ένα πουλί, ζω πετώντας, η νοσταλγία δεν έρχεται να με σκοτώσει, μου φωνάζεις, δεν είναι ιδέα μου, μόνο αυτό μόνο... μου φωνάζεις, μόνο αυτό, ενώ τρέχω στο πλοίο...

Από τους Novos Baianos και ποδόσφαιρο, σόλο ο Μοraes και σε σύγχρονο live!