ΤΙ ΣΕ ΜΕΛΛΕΙ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ AGUAS CLARAS ΓΙΑ ΑΠ΄ ΤΟ GUARA!

Στις 12 του Ιούνη γιορτάζουν οι λατινοαμερικάνοι την Dia dos namorados, Μέρα των ερωτευμένων, ήγουν το αντίστοιχο με τις 14 Φλεβάρη, μόνο που δεν έχουνε τον άγιο Βαλεντίνο τον προκομμένο αλλά τον Αγιαντώνη τον δεμένο! Για την ακρίβεια, του αγίου είναι η επομένη, στις 13, αλλά επειδή θεωρείται προστάτης του γάμου, ε, προηγείται ας υποθέσουμε ο έρως, μετά κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη κι ας είναι και με φωτοστέφανο κι ας έχει κι άγαλμα, που το πιάνουν λέει, το δένουν με κορδελίτσες και σκοινάκια, και το βγάζουν απ΄ τη θέση του την τιμητική και τον βάζουνε τον άγιο τιμωρία μέσα στο κελάρι, μονάχο στα σκοτεινά, με τα ποντίκια, κλείνουν και την πόρτα, αφήνουν και το καντήλι του σβηστό ν΄αραχνιάσει, κι αν θέλει κάποτε να βγει αποκειμέσα, ν΄ αποκατασταθεί, πρέπει πρώτα ν΄αποκαταστήσει την κοπέλα που τον έδεσε, και δεν αστειεύομαι, εδώ ειδικά στην Minas Gerais ζορίζεται ο άγιος, μα δεν του δίνουν άλλη ειδικότητα, ο Πάπας ήταν κάθετος σ΄αυτό το θέμα, όποιος λέει πάλεψε με τους δαιμόνους, έλα να τονε δω και με τους έρωτες, πώς λύνει και πώς δένει!

Όσο ο άγιος κάνει τον Χουντίνι, τα ζευγάρια κι οι αζευγάρωτοι είναι ξαμολυτοί και χαρίζουν σοκολάτες. Αυτό γίνεται φανερά αλλά βέβαια και κρυφά, μάλιστα στην Κολομβία το παραδέχθηκαν το πράγμα το αναντίρρητο κι η γιορτή είναι αφιερωμένη στον amigo segredo, τον κρυφό φίλο, καταλαβαίνει κανείς τί κουτσομπόληδες πρέπει να ΄ναι εκεί πάνω! Μα και τον Βαλεντίνο δεν τον ξεχνάνε, ούτε οι ερωτευμένοι ούτε ο εμπορικός σύλλογος, όμως αυτός είναι ασυμμάζευτος, μπλέκει συνήθως μες τα καρναβάλια, γίνεται αγνώριστος με φτερά και πούπουλα, πίνει και χορεύει και βέβαια δεν του ζητάς λογαριασμό.

Είχα σκοπό λοιπόν σήμερα, τιμώντας την γιορτή, ν΄ αφιερώσω κατά πρώτον μερικές απερίσπαστες ώρες στον μοναδικό και ανυπέρβλητο έρωτα της ζωής μου, τον Τάσο τον ποδήλατο, και μετά τα χιλιόμετρα, θα έτρωγα μια σοκολάτα για αρχή. Όμως άλλα βούλεται, κι ο άγιος φαίνεται δεν την παλεύει δεμένος μόνος του, κρατά και κάποιους να του κάνουνε παρέα, έτσι έμεινα μέσα, κι έφαγα αντί για σοκολάτα, σούπα, το ξέρω είναι τελείως αντιερωτικό, αλλά τί να γίνει, μάλλον κρύωσα, κάποιο τροπικό ρεύμα μ΄ έκοψε, κι έχασα δύο μηδέν σαν την Εθνική, ένα για το ποδήλατο κι άλλο ένα για τη σοκολάτα! Αλλά αύριο θα την πάρω τη ρεβάνς, certo!

Υστερόγαμον: Τραγουδάκι!