ΣΚΛΗΘΡΕΣ

Χθες το βράδυ είχα πάθει κρίση εσωτερικού χώρου. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούσα να καθήσω ήσυχα σε κλειστό χώρο με τίποτα. Ανέβηκα λοιπόν στο λασπωμένο ποδηλατάκι μου και κατέβηκα στο Θησείο κατά τις δέκα για μια ομαδική "πολυπολιτισμική βόλτα", δηλαδή με περάσματα από περιοχές της Αθήνας με διάφορες φυλές και χρώματα.

Οι σαρανταεννέα ποδηλάτες και ποδηλάτισσες με όλων των ειδών τα ποδήλατα καθώς και σπαστά περάσαμε από Ψυρρή, Ομόνοια, Εξάρχεια, με κατεύθυνση προς Κυψέλη. Ο Καμικάζι, γνώστης της περιοχής Πατησίων και Μεταξουργείου έδινε οδηγίες πλοήγησης και ξεναγούσε στ΄αξιοθέατα, εδώ έχει καλό αραβικό φαγητό, εκεί είναι για ναργιλέ, παραπέρα περούκες και περουκίνια, ουζερί, ταπισερί, συνεργεία, ηλεκτρονικά, παντόφλες, φέσια, όλα τα καλά.

Λίγο πριν τη Σόλωνος εγώ είχα ένα μικροεπεισόδιο μ΄έναν επιεικώς βρομόγερο, πεζό, ο οποίος έξω από ένα σκυλάδικο ήθελε να περάσει το δρόμο, να πάει προς το μαγαζί, αλλά τι έκανε, τον βλέπω μπροστά μου, από δεξιά, να περνάει σιγά σιγά επίτηδες και προκλητικά, και σκεφτόμουν, να σταματήσω ή να τον προσπεράσω, κι εκείνος έπεσε επί τούτου πάνω μου από το πλάι, αργά πήγαινα και τον προσπέρασα τελικά, αφού κινδύνεψα να πέσω, ή να τον χτυπήσω, ή να σταματήσω απότομα και να κόψω τους άλλους πίσω, μα σαν πέρασε από δίπλα μου, είπε σιγά να τον ακούσω εγώ, ουστ, στ΄διαλλ.., σα νά΄φτυνε.

Τώρα εμένα, μου ανάψανε κι άλλα λαμπάκια στο ποδήλατο και φιτίλια στο κεφάλι. Σταματάω στο ρείθρο αριστερά, γυρίζω, τον βλέπω με το μαύρο του κουστούμι μπροστά στην πόρτα του μαγαζιού έτοιμο να μπει με μια παρέα, αλλά είχε κοντοσταθεί και κοίταζε, του φωνάζω, να πας αλλού να βρίζεις άμα θες, δεν το περίμενε να του φωνάξω, κάτι είπε, που δεν άκουσα, κάτι του απάντησα, αλλά ακούστηκε ένας ποδηλάτης, άντε, νονοί της νύχτας, και τέτοια, τελοσπάντων ο γελοίος μπήκε μέσα κι όπως και να΄χει φύγαμε.

Ένας ποδηλάτης πιο μεγάλος, που έχει ασχοληθεί με αθλητισμό και καράτε, μου είπε, ότι πρέπει να΄μαι ψύχραιμη, να κάνω την πάπια σ΄αυτές τις περιπτώσεις, κι αν τράβαγε κάνα πιστόλι; Του απάντησα ότι σε τέτοιες περιπτώσεις άλλοτε δεν δίνω σημασία κι άλλοτε παίρνω ανάποδες, ότι δεν γύρευα τσαμπουκά μέσα σε τίποτε ερημιές, εδώ ζω και δεν δέχομαι να με βρίζει ο καθένας κερατάς στο δρόμο, πόσο μάλλον που είδα κι έπαθα να μην πέσω εξαιτίας του. Αν μπορούσε να τραβήξει πιστόλι, ας το τράβαγε, που ούτε άντε μην πω δεν μπορούσε να τραβήξει. Κι όχι πως είχα πλάτες τόσους ποδηλάτες, κάτι τέτοιοι είναι θρασύδειλοι και κρύβονται, μου΄χει ξανατύχει πολλές φορές, κι εξάλλου γιατί την έπεσε σε μένα και μίλησε χαμηλά και δεν κόλλησε σε κανέναν άντρα ποδηλάτη, να δω και γω τι είχε να γίνει.

Αυτά με τον κωλόγερο, αλλά μετά χαλάρωσα και στην Κυψέλη φάγαμε και ήπιαμε επί του ποδηλάτου, εγώ ήπια μισή μπύρα, τρεις μικροί κάνανε ακροβατικά εκστασιασμένοι, γιατί θυμήθηκαν τη γειτονιά τους, που πηγαίνανε σχολείο, ο ένας έχει μια πιπίλα κρεμασμένη στη σέλα, άλλοι δοκιμάζανε τα ποδήλατα άλλων, τελικά επιστρέψαμε μέσω Μεταξουργείου στο Θησείο, και τότε έπεσε μια ιδέα για ρακόμελα, δεκαεφτά ποδηλάτες κάναμε μια διψασμένη έφοδο στον πεζόδρομο, και ζεσταθήκαμε με ρακόμελα, μπύρες και συζητήσεις για ηλεκτρονικές πατέντες αυτόνομης φόρτισης κινητού και θερμοσυσσωρευτές, ενόσω εγώ προσπαθούσα να βγάλω τέσσερις πέντε σκλήθρες που μπήκαν στο κολάν μου από την ψάθινη καρέκλα!