Χθες βρέθηκα σε κατάσταση πολιορκίας. Πρώτα κόπηκε η σύνδεση του ίντερνετ πουρνό πουρνό. Αφού φρόντισα να έχω φάει, πιει και κατουρήσει, ταΐσει και ποτίσει το γατί, να έχω καφέ, καπνό, σημειώσεις, αποδείξεις, μολύβια και χαρτιά κοντά μου, επεχείρησα να πάρω τηλέφωνο την εταιρεία. Ποτέ δεν ξέρεις αν το τηλεφώνημα θα κρατήσει τρία λεπτά ή δυο ώρες, αν θα είναι ένα ή πολλά, αν θα χρειαστείς εσπευσμένα αιθέρα, χάπια, ενέσεις, νευρολόγο ή γυναικολόγο, λεξικό, χάρτη ή το διαβατήριο να φύγεις.
 | |
| αυτοπροσωποφωτογραφία |
Ευτυχώς μετά από μια βαρετή περιπλάνηση στα τηλεφωνικά αλληλοπεριχωρούμενα κατόρθωσα να μιλήσω με μια κοπέλα. Αφού με ρώτησε αν χάλασε το μόντεμ και αν λειτουργεί το τηλέφωνο, κι αφού την διαβεβαίωσα ότι το μόντεμ χαίρει άκρας υγείας και επιθυμεί το αυτό και για εμάς, όσο για το τηλέφωνο είναι το ίδιο, που είχαμε την τιμή να μιλάμε, κι αφού έκανα μορφασμούς στο γατί, τύπου, τί μου λένε, εφόσον καταγράφεται και το νούμερο και η συνομιλία, δύο απαντήσεις έλαβα, ένα χασμουρητό και την διαπίστωση ότι έχει πρόβλημα η περιοχή μου και η σύνδεση θα αποκατασταθεί στο "τέλος της ημέρας".
 |
| το ιμπρεσσιονιστικό μου αναγνωστήριο |
Το χασμουρητό είχε προέλθει από το γατί. Το "τέλος της μέρας" ήταν μια αόριστη έννοια. Επέμενα λίγο, ζητώντας διευκρίνηση, δηλαδή, τα μεσάνυχτα; αύριο; μετά το μεσημέρι; Τέλος της ημέρας, και τέλος! Δεν ήταν ότι είχα ιδιαίτερη ανάγκη την σύνδεση για μερικές ώρες. Αλλά είχα ξεκινήσει να γράφω μια βαθυστόχαστη ανάρτηση, που την έφαγε το σκοτάδι, και κρίμα για την παγκόσμια διανόηση, διότι γενικά εδώ γράφω μια κι έξω. Το άλλο θέμα ήταν πως είχα όρεξη για υπαίθριο διάβασμα στο ιμπρεσσιονιστικό μου αναγνωστήριο, αλλά ο καιρός είχε κι εκείνος όρεξη. Δυο φορές έκανα να βγω, τουλάχιστον για χαλαρή αλητεία, αλλά με πισωγύρισε ένας σίφουνας βροχής και αέρα. Το απόγευμα πια, είχα σύνδεση. Δεν πρόλαβα να το χαρώ, όταν μαύρισε ο ουρανός, απαίσια μπουμπουνητά τάραξαν τα σύρματα, ακούστηκε ένα πουφ και έπεσαν τα φώτα, δεν είχα προλάβει καν να βγάλω ως συνήθως τον υπολογιστή από το ρεύμα, ευτυχώς δεν κάηκε.
 | |
| πελάντα |
Πανικός στο κοντομίνιου! Κόσμος έτρεχε πάνω κάτω, κλείνανε παράθυρα, ανοίγανε πίνακες του ηλεκτρικού, έκλεισα κι εγώ τα δικά μου φινιστρίνια, σε σημείο σκασμού, αλλά τα νερά βρήκαν κάτι κενά μεταξύ αλουμινίου και περβαζιού και μπήκαν, σφουγγαρόπανα και σκέψεις για στόκους και σιλικόνες, τόση βροχή έχει ρίξει, αυτό το πράγμα ποτέ, κάθησα σε απόσταση ασφαλείας, πού ξέρεις, μπορεί να έρθουν τα παραθυρόφυλλα μάσκα προσώπου, ας φτιάξουμε έναν καφέ. Ακολούθησε μύηση των γειτόνων στον φραπέ, τους χτύπησε κατακέφαλα, έξω βροντοχτυπιόταν το χαλάζι, αποπάνω βροντοχτυπιόταν ένα ζευγάρι, είναι μια που φωνάζει ίου ίου, τα ρεμάλια αποκάτω είχαμε διπλωθεί στα γέλια, τα πιτσιρίκια κάνανε πατινάζ στους διαδρόμους, σε καναδυό ώρες ήρθε το ρεύμα, η θύελλα ηρέμησε και αποκαταστάθηκε η τάξη του σύμπαντος.
 |
| καποέιρα |
