ΣΚΟΤΣΕΖΙΚΟ

Έβαλα αναζήτηση να βρω το μπλογκ μου.  Τα δύο πρώτα αποτελέσματα ήταν για βελούδινες σκιές ματιών κι ένα άγνωστό μου σάιτ με ελληνικά ιστολόγια, το οποίο μάλλον ειδικεύεται σε παγκοσμίως άγνωστους ιστολόγους κι έτσι κατόρθωσα να με βρω. 

Ώστε κοίταξα τις στατιστικές του μπλόγκερ. Ο πιο πρόσφατος επισκέπτης έψαχνε για "ανοιχτές τσίγκινες δεξαμενές".  Λυπάμαι, αγαπητέ βροχοσυλλέκτη.  Πέσατε σε μια θινκ πανκ. 




          Το φρικιό της Φαιστού.  Κι αν βγάλετε νόημα, είπε,  να μού τρυπήσετε τη μύτη.

















 






Λοιπόν, εμένα τώρα μ΄έχει πιάσει η άνοιξη. Αυτό δεν είναι σωστό. Σωστό είναι να με πιάνουν τα μέτρα και η εφορία στον απαντίποδα, μάλιστα να με πιάνουν ανάποδα και να με τινάζουν γερά γερά σαν χαλάκι, μην ξεφύγει κανα τρύπιο σεντάβο και χρεωκοπήσει ο ανθυπολογισμός, αλλά η άνοιξη, ποια άνοιξη δηλαδή, δεν γίνεται, έχουμε εποχή της ξηρασίας, ένα ινδιάνικο καλοκαίρι, που σημαίνει, ψόφο πρωί και βράδυ, κάψα το μεσημέρι, λιποθυμία τ΄απομεσήμερο και εμβόλια κατά της γρίπης για τον ευπαθή πληθυσμό. 

Σωστό ή όχι, ξυπνάω ένα πρωί και είχα φουντώσει. Το έδειχνε ο καθρέφτης καθαρά. Είχα φάτσα φράουλας. Μού πήρε κάμποσο να θυμηθώ, ότι στο άλλο ημισφαίριο, το αποκείθε, το μεσογειακό, μόλις ερχόταν η άνοιξη, έρχονταν τα λουλούδια, έπρεπε να κάνω μπάνιο με κρύο νερό, να μη φουντώνω. Όχι μόνο είχα κάνει ντους με χλιαρό νερό αλλά είχα τρίψει και τα μούτρα μου με λούφα για βαθύ καθαρισμό τάχα. Δεν άφηνα τη μισή Γκοϊάς απάνω καλύτερα και άλογα να οργώνουν.








Αρχικά ακολούθησα την ομοιοπαθητική μέθοδο. Πήγα στην κρεπερί "Κρέπ ω σοκολά" και παρήγγειλα μια κρέπα φραμπουάζ και ζήτησα επιπλέον σοκολάτα ημίπικρη. Μα έχει ήδη μέσα, μου λέει ο σερβιτόρος. Θέλω κι άλλη!  Με κοίταξε με κατανόηση.  Κι ένα γκουαρανά μηδέν με πάγο και λεμόνι! Με κοίταξε με βαθιά κατανόηση. Μετά συζητήσαμε, αν το σιρόπι σοκολάτας, ήθελα κι απ΄ αυτό, θα έμπαινε στο πλάι, αποπάνω ή σε πιατάκι ξεχωριστά. Από πάνω φυσικά, πέρα δώθε και γύρω γύρω, σαν τον κόμβο με τη γέφυρα δω πιο κάτω.  Με κοίταξε με αμέριστη κατανόηση. 

 Στη συνέχεια εφάρμοσα τη σκοτσέζικη μέθοδο. Έκανα ζεστό ντους και μετά το γύρισα στο παγωμένο. Τότε ακούστηκε ένα μπαφ και βραχυκύκλωσε το σπίτι. Όλα κάτω και ο υπολογιστής, πάνω που διάβαζα κάτι σχετικό με το "δόγμα του σοκ".  Προειδοποίησα τον σύντζικου, που είχε ανεβάσει τον γενικό στο ισόγειο, να μην πειράξει τον διακόπτη του ντους στον πίνακα του διαμερίσματος. Όμως τον έτρωγε το δάχτυλό του. Αν και ψωμωμένος, τινάχτηκε όλος πίσω με την πλάτη στη ντουλάπα της κουζίνας, κι έκανε υπόκωφο μπαφ, αλλά επέζησε, ώστε να θαυμάζει πηγαίνοντας στο διάδρομο, το υψωμένο του δάχτυλο σαν αξιοπερίεργο, άι, κααα- ράμπα... καράμπα!









Έπειτα από αυτά ακολουθώ τη σκοτσέζικη μέθοδο για προχωρημένους, δηλαδή παγωμένο σκέτο κι ο διακόπτης κάτω. Χρειάζομαι ηλεκτρολόγο και καινούργιο ντους-ταχυθερμαντήρα αλλά το φούντωμα εξαφανίστηκε στις δυόμισι κρυολουσίες και τώρα θα την περιαρπάξω αυτήν την άνοιξη.