ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΟΜΙΝΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Παρακαλώ τον κύριο πρόεδρο να με απαλλάξει του θέματος. Δεν το εδιάλεξα και βαρύνομαι.  Αντ΄ αυτού θα χρησιμοποιήσω το χρόνο ζωής που μου αναλογεί για ν΄αναφερθώ σε φλέγοντα ερωτήματα ακροατών, τα οποία κατήντησαν να τους στερούν τον ύπνο, όπως για παράδειγμα, πώς συμβαίνει μια ελαφρώς μεταχειρισμένη αλυσίδα ποδηλάτου να φαίνεται με μέτρηση, ότι έχει κάνει τον γύρο της αυστραλασίας, γιατί αφήνω μια ακτίνα σε σχήμα ανάποδου τελικού σίγμα και παρόμοια επίκαιρα ζητήματα.  

Πληθώρα τέτοιων ερωτημάτων το τελευταίο διάστημα απαιτούν την προσοχή μας, και να, ήδη με ειδοποιούν για μια πρώτη παρέμβαση, είναι ο σινιόρ Λεάνδρου, όχι, καμμιά σχέση με τη Λέανδρος, ναι, ο ποδηλατάς μου είναι, θέλει να καταθέσει ότι τον έχουν πρήξει οι κινέζοι και το βραζιλιάνικο κράτος, ότι διακρίνει πολλά διεφθαρμένα διατλαντικά παράλληλα, τέλος ότι δεν είναι αυτοί λόγοι να παρουσιάζω άπλυτο το ποδήλατο, απογοητευτικό, υπάρχουν και προτεραιότητες, αλλιώς πού πάμε, χανόμαστε.

Μπορούμε βέβαια να συνεχίσουμε την πορεία μας. Κάποτε θα βρέξει γερά και θα τα ξεπλύνει όλα.  Μέχρι και τις καβαλίνες, γιατί έχει κι απ΄ αυτές χύμα, ένα βράδυ την πάτησα, φρέσκια και βαρβάτη, αλλά δεν το ανακάλυψα παρά αργότερα στο σπίτι, που είχε γίνει αληθινός στάβλος.   Χθες πάλι τα ίδια σ΄ ένα χωράφι,  αλλά δεν έδωσα σημασία, γιατί έβρεχε καλά με ωράριο διημερεύον, αυτά ως προς την καθαριότητα, πλύσιμο, αέρας, λάδια, γυάλισμα.

Και τώρα φανταστήτε, ότι έχετε κολυμπήσει στη φθινοπωρινή θάλασσα με τα ρούχα και βγαίνοντας μπαίνετε στο σουπερμάρκετ με ύφος στεγνό και απλώνετε τρία χαρτονομίσματα στο ταμείο να στραγγίξουν, τί ΄ν΄ τα χαρτονομίσματα και τί ΄ναι το ζουμί τους, βγάζετε κι ένα χαρτομάνδηλο πολτοποιημένο να τα σκουπίσετε, το χαρτομάνδηλο κλαίει τη μοίρα του, η νορντεσίνα γελάει.  Στη γραμμή τερματισμού μετά το ντους δεν βάζετε κρέμα στα πόδια, τα χέρια και τη μύτη που έχουν αρπάξει από τον προβρόχινο ήλιο και γελάτε.

Υστερόγαμον:   πάνε τα χρυσά γράμματα σε μια πρόσκληση για γιορτή χρυσού ιωβηλαίου γάμου που είχα μαζί, τα πήρε όλα η βροχή, μόνο το κορδελάκι έμεινε, ποιοι είναι άραγε, εδώ γύρω θά΄ναι, θα τους βρω.  

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ

Στο καφενείον Η Ωραία Ελλάς, πότε ήτανε, θα πάνε δυο βδομάδες, που βγήκε ο Ακατανόμαστος και εδήλωσε.   Έναν Ατλαντικό παραπέρα, μες τ΄ άγρια χαράματα, εγώ από κεκτημένη διαστροφή θέλησα να μάθω τί εδήλωσε.  Δεν πρόλαβα. Ακούστηκε ένα παφ! και βυθίστηκα στο έρεβος.  

Σε πέντε λεπτά έρχεται το ρεύμα.  Επιχειρώ πάλι. Πουφ! και μόνο η γάτα έβλεπε.  Σε έξι λεπτά επανήλθε το φως. Πατάω τον ειδησεογραφικό σύνδεσμο για τρίτη φορά, τς..τς...τσπφ! μαυρίλα, σκάει και μια λάμπα.  Η γειτονιά έμεινε χωρίς ηλεκτρικό για τρεις ώρες.  Από τότε συμβαίνει να πέφτει το ρεύμα και να σούρνεται το νέτσι.  

Τα πρόσφατα δύο εικοσιτετράωρα χωρίς ηλεκτρικό και μες την υγρασία και το κρύο, γιατί έχει παλαβώσει  το κλίμα, αναλογίστηκα σε βάθος την κατάντια μου. Μωρή, άλλη δουλειά δεν είχες πρωί πρωί, δεν είσαι καλά, υποφέρεις, κόλλησες, αλλιώς σε είχα γνωρίσει, θα σου βάλω ηλεκτρονικό φίλτρο, σύνελθε πριν σε χωρίσω, να χαίρονται οι ψυχίατροι!  

Οι δύο μου εαυτοί γίνανε μαλλιά κουβάρια και αποφεύγονταν.  Στο μεταξύ ο τρίτος εαυτός, που πάσχει από κάτι αυτοκρατορικό, βρήκε ευκαιρία να ρυθμίσει την διακόσμηση σύμφωνα με τα γούστα του.  Όταν γύρισαν οι άλλοι, τον βρήκαν να ρεμβάζει στρογγυλοκαθισμένος στη λουί κενζ. Α, πάνω στην ώρα, και μ΄ έτρωγε το δίλημμα, τί λέτε, ριχτάρι άνιμαλ πριντ ή φλοράλ; 




Έφριξαν και οι δύο.  Καλέ, ο κόσμος καίγεται κι η Αντουανέτα χτενίζεται! Ψωμί δεν έχουμε, τα μπαρόκ ανοχής περίσσεψαν!  Ωφ, πώς κάνετε έτσι, έχω παραγγείλει και για σας θρόνους κι υποπόδια.  Κόφτε τώρα την αντιπολίτευση κι ανάφτε τον πολυέλαιο γιατί περιμένω επισκέψεις στο μπουντουάρ μου!


Υστερόγαμον:  Η ανάρτηση είναι ελεύθερη απάντηση στο παιχνίδι που με είχε καλέσει η Kovovoltes, να πω για τον εαυτό μου!

ΑΥΡΙΟ



«Αύριο μπορεί ν’ ανατιναχτούν
και τα δικά μας παπούτσια στον αέρα 
αύριο και τα δικά μας χέρια να σταυρωθούν στο αιώνιο
 
... μα μόλις φύγουμε
θα ανοίξουν άνεμοι ελευ
που αναδεύουνε το νου των ζώντων
ως το ύψος των θεριών
 






αύριο
που στους χτύπους της καρδιάς θα πλάθεται
μια αρμάδα άπιαστα πουλιά
μ’ ελιγμούς και φτερά
μέχρι την απογείωση του δικαίου

                                                                                     
 
τότε πρέπει να εφεύρετε άλλα όπλα για το σημάδι σας
δε θα μας φτάνουν τα σύγχρονα κράματα







 
τότε οι πύργοι των τιμών σας θα λιώνουνε αργά
και μόνοι πίσω απ’ τις στοίβες των φαρμάτων
θα παίζετε χαμένοι το σκυφτό
των κούφιων νομισμάτων…»
 
 

 Σωκράτης Ξένος  
14 Οκτ. 2011    fb

                                                                              φωτ: Coco




ΝΤΟΛΜΠΥ ΣΑΡΡΑΟΥΝΤ ΣΥΣΤΕΜ

Αυτές τις μέρες χρειαζόμουν κούρεμα κι είχα πάθει άρνηση.  Τριγύριζα έξω από το κουρείο, χαιρετιόμασταν με το Δον, αλλά δεν καθόμουν.  Στο μεταξύ μια έμμονη ιδέα ν΄ αφήσω πάλι τα μαλλιά μου μακρυά, τριγύριζε στο μυαλό μου με το επιχείρημα, ότι θα είναι ωραία να τ΄ανεμίζει το αεράκι.  Αμέσως ερχόταν ο αντίλογος, ότι αν μακρύνουν, θ΄αναγκαστώ για πρακτικούς λόγους να τα πλέξω κοτσίδες, κι έπειτα το πιθανότερο θα τις τραβάω, επομένως δεν γλιτώνω το κούρεμα.  

Το καθυστερώ ωστόσο, γιατί περιμένω κιόλας να μακρύνουν λίγο, ώστε να διορθωθεί η λάθος ψαλιδιά. Επειδή κάποια στιγμή μού εκνεύρισε το Δον μια φωνακλού, του τάραξε το νευρικό σύστημα και κείνος, αντί να της κόψει την αλογοουρά, παίζει ένα φάλτσο σε μένα, χραπ! και φεύγει ένα 60% απ΄την κορφή στο πάτωμα.  Ευτυχώς εδώ στο Μπραζίου μακραίνει γρήγορα η τρίχα, παρατηρημένο, λόγω κλίματος.  

Στο μεταξύ το κλίμα διαταράχθηκε.  Όλη την προτελευταία βδομάδα του μήνα ψοφήσαμε στο κρύο.  Τέτοιο κρύο δηλαδή στο οροπέδιο ουδέποτε τέτοια εποχή, αρχή του καλοκαιρινού ωραρίου, να σφιγγόμαστε ημίγυμνοι και να γκρινιάζουμε φφφρ ίι ου, φφφρ ίι ου, αυτή είναι μια βραζιλιάνικη αντιμετώπιση, την οποία εμπέδωσα, όσο για μες στο σπίτι τυλίχτηκα καλά καλά ένα μπουρνούζι φλις, το οποίο είχε καταντήσει διακοσμητικό.  

Κατόπιν έπιασε απότομος καύσωνας ενώ συνεχίζεται το αυτόματο πότισμα.  Αποτέλεσμα μια ελεεινή ίωση που χτύπησε τον άμαχο πληθυσμό κι εμένα μαζί.  Βέβαια θα περάσει, τί να μου πει εμένα μια βρομοΐωση, αφού δεν με ξέκανε ακόμα το ελληνικό κράτος, αυξάνω τις πιθανότητες να γίνω άτρωτη.  Δεν με σκιάζει φοβέρα καμμιά.  

Τώρα ας πούμε, που γράφω περιμένω να κόψει η βροχή να βγω. Πάλι βέβαια θα γυρίζω με βρεμμένο κώλο γιατί δεν έχω προκάνει να βάλω ένα φτερό, που τί να μαζέψει, τα πολλά πολλά. Αλλά άμα έχει μόλις βρέξει ή ψιλοβρέχει είναι όμορφα, εκτός που εκνευρίστηκα σαν πέρασα από τα καμμένα, πάει το άρωμα πάει η ομορφιά, πάνε όλα, τρομερές φωτιές εδώ γύρω επί τέσσερις μέρες, τέλος εποχής της ξηρασίας, σε προστατευόμενες εκτάσεις και δρυμούς, για να τσιμεντώσουν μετά, την ψυχή τους την τσιμεντωμένη, κι εγώ αρχικά δεν πήρα είδηση γιατί παρακολουθούσα τί γινότανε στην ΔΕΘ, μου μύρισε καμμένο και πνιγόμουν, μωρέ, σαν να είμαι εκεί, όχι, δεν ήμουν εκεί, ήμουν εδώ και καιγόταν ο κώλος μου ντόλμπυ σαράουντ σύστεμ, λίγο πριν βραχεί, καθώς προείπα.