Ο ΚΛΕΨΑΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΛΕΨΑΝΤΟΣ

Είχαμε αποικιοκρατία, λέει ο Φάμπιου. Ε, και μεις τουρκοκρατία, τού απαντάω. Δηλαδή τώρα τους λογαριασμούς με τα φέσια πού να τούς στείλω, στο Σουλτάνο ή στον Φερδινάνδο; Πάντως είστε ευγενικοί, σαν και μας! Δηλαδή, με ρωτάει. Κλέβετε από παντού, αλλά όλο και κάτι ψιλά αφήνετε για τον καφεζίνιου της παρηγοριάς! Κι αν δεν μείνουν ψιλά, θα πας να πεις τον πόνο σου στους ίδιους που σε κλέψανε και θα σε κεράσουν, δεν είναι θέμα!
Πρέπει επίσης να παραδεχθώ, ότι συνήθως δεν σε κλέβουν όταν κυκλοφορείς ούτε σε ξεγελούν ποτέ στα καταστήματα. Μπορεί βέβαια αυτό να συμβαίνει, γιατί όλοι γνωρίζουν, ότι μόνο τα ψιλά για τον καφεζίνιου σού έχουν μείνει. Γεγονός πάντως, ότι τουλάχιστον στην Brasília δεν υπάρχει άγχος ότι θα σε γδύσουν στον δρόμο, ίσως πάλι γιατί τί να γδύσουν, ένα βρακί και μια σαγιονάρα; Όταν λένε roubado, εννοούν κυρίως άνοιγμα του σπιτιού σαν κονσέρβα και άμεση κατανάλωση του περιεχομένου, γιατί δηλαδή να σού βουτήξουν το ποδήλατο ή την τσάντα, όταν μπορούν να μπουν άνετα στο σπίτι σου την ώρα που κοιμάσαι και να σουφρώσουν τον πολυέλαιο ήσυχα και πολιτισμένα; Έτσι λοιπόν μπορείς ν΄ αφήνεις το ποδήλατο λυτό έξω αλλά στο σπίτι μέσα πρέπει να το φυλάς με άγρυπνο μάτι και τον πολυέλαιο αναμμένο.
Επίσης δεν έχει νόημα να σού κλέψουν τα ψιλά του πορτοφολιού σου. Το πολύ πολύ να σού τα ζητήσει κανένας ξυπόλητος vagabundo έξω από τα εμπορικά κέντρα. Με τους έξωθεν vagabundos δεν έχω πρόβλημα προς μεγάλο σοκ καταστηματαρχών και φυλάκων. Αν πάλι είναι manobristas, παρκαδόροι, δεν ζητάνε ποτέ από μένα, με εξαίρεση μερικούς ηλίθιους φύλακες που μού λένε να το κατεβάζω στο estationamento, για να πληρώσω φυσικά, χώρια που είναι και σκέτη ταλαιπωρία. Επομένως ή το αφήνω χύμα στην είσοδο για λίγο και τους αναγκάζω να το φυλάνε, και στις μια δυο φορές τους μίλησαν σίγουρα κι από κεί που ψωνίζω, ή πάλι το δένω υποτυπωδώς στην περιοχή των μανομπρίστας. Ένας πλάκωσε στις σφαλιάρες έναν μικρό γιατί μού ζητούσε χρήματα τάχα να φυλάει το ποδήλατο και τού είπε να πάει να πλύνει κανένα αμάξι. Μια άλλη φορά που έβρεχε καταρρακτωδώς επί ώρες, ήρθε ένας να με πάρει με την ομπρέλα να με πάει στο υποτιθέμενο αυτοκίνητό μου. Το τί καζούρα έφαγε από τους άλλους που ξέρανε, ότι έχω ποδήλατο, δεν λέγεται. Λοιπόν τού λένε, στο τέλος, πήγαινε αλλά θα τρέχεις δίπλα στο ποδήλατο με την ομπρέλα!
Έχω όμως πρόβλημα με τους έσωθεν παγαπόντηδες, αυτούς που δεν επιτρέπουν στους ξυπόλητους να μπουν μέσα. Έρχεται λόγου χάρη ένας λογαριασμός του ηλεκτρικού δέκα φορές πάνω από τον κανονικό πού έχεις πληρώσει τον προηγούμενο μήνα. Εντωμεταξύ έχεις μείνει τέσσερις μέρες χωρίς φως. Δεν ξέρεις τί τρέχει. Ανάστατο το κοντομίνιου, φύλακες ανεβοκατεβαίνουν, πίνακες ανοιγοκλείνουν, τηλέφωνα στο μεσιτικό και την εταιρεία, τίποτα, σκότος. Πας στην ΔΕΗ. Τί γίνεται, ρε πατριώτες; Να, λέει, η ιδιοκτήρια είχε πει να κοπεί το ρεύμα, γιατί ο προηγούμενος ενοικιαστής δεν είχε πληρώσει. Μα δεν υπήρχε προηγούμενος ενοικιαστής, καινούργιο είναι το διαμέρισμα, εγώ ήμουν η πρώτη! Όχι, πρέπει να αλλάξει το ΑΦΜ! Κι αφού δεν έχω ακόμα ΑΦΜ; Δεν πειράζει, θα βάλουμε ενός άλλου!
Κι ο λογαριασμός ο φουσκωμένος; Αυτός είναι, λέει, τα χρωστούμενα! Ποια χρωστούμενα, αφού είπαμε δεν υπήρχε άλλος ενοικιαστής! Μάλιστα καθυστέρησα πάνω από μια βδομάδα να μπω στο σπίτι μέχρι να συνδέσετε το ρεύμα, και τώρα το κόψατε απροειδοποίητα! Χμ χμ, τότε θα είναι ο θερμοσίφωνας! Το μπόιλερ που είναι ενσωματωμένο στο ντους; Δεν το έχω χρησιμοποιήσει ούτε μια φορά γιατί αφενός είχε ζέστη του θανατά, αφετέρου δεν ήξερα πώς λειτουργεί (το ανακάλυψε η Βαρώνη)! Α, όχι, να το προσέξετε αυτό το μπόιλερ, διότι καταναλώνει ρεύμα (ακολουθεί μισάωρη ανάλυση). Δεν κάνω ζεστά ντους για να κρατιέμαι σε φόρμα, για τις κρυολουσίες! Μήπως στοιχίζει τόσα πολλά η σύνδεση του ρεύματος; Όχι, δεν είναι αυτό, το μπόιλερ είναι (μισάωρη ανάλυση)!
Τελικά, τ΄ανοίξεις δεν τ΄ανοίξεις το καφτό, θα καείς! Επειδή το κοτόπουλο το ζεματάνε πριν το ξεπουπουλιάσουν! Κι αν δεν πληρώσεις τα κερατιάτικα; Ε, θα φαίνεται χρέος στην εφορία, θα μαυρίσει το πρόσωπό σου στην κοινωνία και δεν θα μπορείς να συναλλαγείς. Και γιατί να συναλλαγείς, εδώ που τα λέμε, για να σε κλέψουν κι άλλο; Συχνά βέβαια κάνεις φασαρία και δεν πληρώνεις, όλο αυτή η δουλειά γίνεται, κυρίως με τις ρουφιάνες τις τηλεφωνικές εταιρείες. Δεν είναι δε τυχαίο, ότι βρίσκομαι στην πόλη που βγάζει πιο πολλούς δικηγόρους από γρασίδι!
Υστερόγαμον: η παρούσα ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον Vad αντί σχολίου που δεν πρόλαβα ν΄αφήσω, γιατί με ξωπέταγε το νετ, στις γεμιστές του πιπεριές!

ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΕΣ

Εκ προοιμίου δηλώνω ότι είμαι ασυγχώρητη και ο λόγος, ότι ήρθα στην χώρα της σαπουνόπερας και όχι μόνο δεν το υπολόγισα εξαρχής αλλά το αγνόησα πλήρως, υποθέτοντας στρουθοκαμηλικώς, ότι μιας και δεν βλέπω τηλεόραση, δεν με αφορά το θέμα παρά μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν για παράδειγμα σε στήνουν στο ραντεβού ή εξαφανίζονται, στην αρχή φαντάζεσαι διάφορα, όμως όχι, είναι απλώς η ώρα της δραματικής τηλενουβέλας και δεν κουνιέται φύλλο.
Υπήρξαν κάποιες προειδοποιήσεις αλλά δεν τις έλαβα υπόψη και πολύ περισσότερο δεν τις συσχέτισα με καταστάσεις που μού συμβαίνουν και δεν θα μπορούσαν ν΄αποδωθούν απευθείας στο κόλλημα των βραζιλιάνων με τα σήριαλ. Όταν λόγου χάρη ο κομμωτής μένει με το ψαλίδι μετέωρο πάνω απ΄το κεφάλι μου, η μανικιουρίστα τρώει τα νύχια της κι ένας παππούς κλαίει αγκαλιά με τον οπλισμένο φύλακα, ενώ μέσα σ΄ ένα σκηνικό που θα φθονούσε ο Αλμοδόβαρ επικρατεί το αδιαχώρητο από κόσμο που συνέρρευσε ξαφνικά για να μετάσχει στο τηλεοπτικό δράμα του Χουλιάνου, της Πάουλα και του Εντουάρντου, εγώ περιόρισα το φαινόμενο στο μισάωρο της προβολής και δεν έδωσα προεκτάσεις.
Λάθος, λάθος ασυγχώρητο και σκίζω τις περγαμηνές μου στην Πλατεία των Τριών Εξουσιών! Λάθος και μυωπία του μυαλού μου, που παρά τις πρώιμες ενδείξεις, αγνόησα το προφανές. Ο βραζιλιάνος δεν παρακολουθεί απλώς το σήριαλ, δεν παθιάζεται, έστω, με το σήριαλ, είναι ο ίδιος σήριαλ, κι όποιος σαν και μένα δεν το καταλάβει εγκαίρως, ας ετοιμαστεί για ανεξήγητες ταλαιπωρίες.
Αναρωτιόμουν μέχρι τώρα, η ηλίθια, καλά, όλα αυτά σε μένα συμβαίνουν μόνο, διότι είμαι ξένη, διότι δεν το χειρίζομαι καλά, διότι έχω τον μαγνήτη, ή τί, όοοχι, είναι απλό το πράγμα, δεν μπορείς, σινιόρα μου, να περιφρονείς το βασικό αυτό συστατικό της βραζιλιάνικης ζωής, κι αν δεν τό΄χεις καταλάβει, παίζεις ήδη έναν ρόλο στην σαπουνόπερα, και μάλιστα τον βλακωδέστερο, και να μην νομίζεις ότι είναι τυχαίο, που το σήριαλ προβάλλεται καθημερινώς και αδιαλείπτως, στο θυμίζαμε το πράγμα, μπροστά σου ήταν, φώναζε, αλλά εσύ διάβαζες Λακάν και την θεωρία του ανοιχτού γράμματος!
Τα γράφω αυτά, επειδή πριν λίγο εδέησε να ανάψει επιτέλους ένα λαμπάκι στο μυαλό μου σχετικά με τον απώτερο λόγο, που δεν έχω σωστή σύνδεση στο ίντερνετ από τότε που ήρθα. Μπορεί τα λαμπάκια στο μόντεμ να μην ανάβουν ή ν΄ αναβοσβήνουν, αλλά το κεφάλι μου χτύπησε μια Λάμψη, όλα τα επεισόδια έδεσαν σ΄ ένα μεγαλειώδες τηλεσαπούνι, που ξεπερνά τον Φώσκολο, για να τιμήσουμε και τα δικά μας. Εφόσον πρόκειται για άπειρα επεισόδια, είναι φυσικά αδύνατον να τα διεκτραγωδήσω με λεπτομέρειες, μπορώ όμως να σημειώσω δυο δυσοίωνες παραμέτρους. Ότι τα καθημερινά σήριαλ επαναλαμβάνονται με εξαντλητικούς ανούσιους διαλόγους και μικρές παραλλαγές μέχρις αηδίας και ότι ουσιαστικά δεν έχουν τέλος.
Στο αποψινό επεισόδιο που βρίσκομαι, υποψιάζομαι, πέρα από την απατεωνιά της τηλεφωνικής εταιρείας, μια ίντριγκα κάποιων υπευθύνων του κοντομίνιου, του οικήματος δηλαδή, και ο μάστορας που ήρθε από την εταιρεία, και με ξύπνησε, γιατί ήρθε τρεις ώρες αργότερα από το ραντεβού με την τηλεφωνήτρια, την οποία και απείλησα, ότι θα διακόψω την σύνδεση, αν συνεχιστεί το κακό, ο Μάρκου ντζι ου Νέγκρι λοιπόν υποσχέθηκε να έρθει και αύριο, γιατί στα τρία λεπτά αφότου έφυγε, έπεσε πάλι η γραμμή, και βάλε βγάλε την πρίζα θα χαιρετήσω σε λίγο τον γείτονα από τον τρύπιο τοίχο.
Αντιλήφθηκα όμως αυξημένη κίνηση στον όροφό μου και έπεσα πάνω στον σίντζικου, τον αρχιυπεύθυνο, ο οποίος κοιτούσε τάχα μου έξω από το παράθυρο, μια στα χίλια χρόνια ν΄ανεβεί στον όροφο, είπαμε γεια, και μετά έφυγε σαν σουπιά. Ο μάστορας το μόνο που έκανε ήταν να επανατοποθετήσει το καλώδιό μου στην αρχική του θέση, γιατί κάποιος το είχε βάλει σε φα διέση. Κατόπιν με πήραν τηλέφωνο από το θυρωρείο περίπου μισή ώρα, αφού είχε φύγει ο μάστορας, δήθεν να επιβεβαιώσουν, ότι ήρθε σε μένα η τεχνική βοήθεια. Αυτή την στιγμή η σύνδεση δείχνει μια κάποια σταθερότητα.
Στο αυριανό επεισόδιο περιμένω τον Ντζι ου Νέγκρι, και αποκαλύπτω στο κοινό, ότι σχεδιάζω να εμφανιστώ με απειροελάχιστα άνιμαλ πριντ, σαν τη Τζουλιάνα την Αγριόγατα, να δούμε για πότε φτιάχνουν οι συνδέσεις, ή μήπως είναι μεξικάνικο αυτό, δεν πειράζει, σαπούνι να΄ναι κι ό, τι νά΄ναι.

Υστερόγαμον: αύριο είπαμε, υπομονή!

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ



Για τα βραζιλιάνικα λεωφορεία τα λόγια είναι περιττά! Είμαι όμως επιζήσασα και μπορώ να καταθέσω μια μαρτυρία ψυχής, θέλοντας να ενθαρρύνω τους Αθηναίους που χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς. Τα βραζιλιάνικα λεωφορεία σκοτώνουν! Είναι ο καμουφλαρισμένος στρατός ξηράς της Βραζιλίας, και για να μην χάσει την φόρμα του το δυναμικό σε καιρό ειρήνης, μεταφέρουν άμαχους επιβάτες και ανίδεους τουρίστες.

Τα απέφευγα συστηματικώς και επιμελώς, έως ότου η Βαρώνη εξέφρασε την επιθυμία να γνωρίσει επιτέλους αυτή την εξαιρετική ατραξιόν της πόλης. Χρυσή την έκανα, προσωπικούς σωφέρ της έφερα, την εξόρκισα, μην μπει στα οχήματα του διαβόλου! Όλα μάταια, η περιέργειά της και η δίψα για συγκινήσεις υπερκέρασαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, και ένα μεσημέρι εισήλθε χωρίς περίσκεψη και χωρίς να έχει κάνει προηγουμένως την διαθήκη της, σε ένα από δαύτα. Επέμενε μάλιστα να την ακολουθήσω για να εκπολιτιστώ επιτέλους , να μην είμαι συνέχεια με το ποδήλατο.



Εγώ βέβαια, ως ανίδεη περί τα μέσα μεταφοράς εδώ, δεν ήξερα ποια λεωφορεία σταματούν σε ποια στάση, κι η Βαρώνη θεώρησε, ότι αυτό οφείλεται στην ποδηλατική μου naïveté, όμως δεν χρειαζόταν να γνωρίζω, απλούστατα διότι όλα τα λεωφορεία σταματούν σε όλες τις στάσεις απ΄όπου περνούν και δεν υπάρχει πίνακας δρομολογίων ούτε στις στάσεις ούτε στον κεντρικό σταθμό, αν ο προορισμός σου δεν είναι το τέρμα, τότε παραμένει σκοτεινό αντικείμενο του πόθου.




Μέσα υπάρχει εισπράκτωρ. Μάλιστα. Ο οποίος λαμβάνει το αντίτιμο των 2 ή 3 χεάις, αδιευκρίνιστος ο λόγος της διακύμανσης στην τιμή για ίσες διαδρομές, και επιτρέπει την είσοδο από έναν σιδερένιο μύλο, γαλλιστί τουρνικέ, όπου μια χαρά μπορείς να σφηνώσεις μαζί με τα συμπράγκαλά σου και να μείνεις λάιβ αρτ. Αν περάσεις, λέω αν, τότε πρέπει να έχεις κρατηθεί γερά, το κόλπο είναι να σπρώξεις τον μύλο με το ένα χέρι και με το άλλο να κρατηθείς βγαίνοντας, αλλιώς, καθώς το πολεμικό άρμα βρίσκεται εν κινήσει, θα εκτιναχθείς κατευθείαν στο πίσω μέρος του οχήματος, ως οπίσθιο συμπληρωματικό σχόλιο στις πολιτιστικές αφίσες. Υπάρχει και μια ακόμη παγίδα, να σπρώξεις μεν αλλά ο εισπράκτωρ να μην έχει ελευθερώσει τον μύλο κι όταν το κάνει να βρεθείς στην καλύτερη περίπτωση με κάποιον αγκαλιά και στην χειρότερη με την κοιλιά χαρακίρι από κανένα ξύλινο δωδεκάποντο.

Είχαμε παραταύτα καθήσει σε δύο θέσεις, με τα δόντια σφιγμένα κρατιόμουν γερά και με τα δύο χέρια. Η Βαρώνη χαλαρή, σχολίαζε την έλλειψη δρομολογίων, πράγμα απαράδεκτον στη ...Γαλλία, αλλά της επεσήμανα, ότι μάλλον δεν χρειάζεται, δεν έχει ξέφραγους τουρίστες εδώ κι αυτό που προείχε ήταν να βγούμε ζωντανές από το busão, λεωφορειάρα, ή bau, φέρετρο, αλλιώς δεν θα ξαναδεί ούτε το Παρίσι, ούτε τα δρομολόγια των γαλλικών μέσων μαζικής μεταφοράς. Επομένως να κρατηθεί ....

...ίσα που πρόλαβε. Το λεωφορείο έστριψε αφηνιασμένο σ΄ένα balão, και έφερε αφρισμένους κύκλους στις ανηφοροκατηφόρες του κύκλου του θανάτου για να συνεχίσει μουγκρίζοντας μια αιμοχαρή προέλαση πάνω σε ανώμαλη άσφαλτο. Τα balão είναι κόμβοι για να μην κόβεται η ροή της κίνησης, αρχικά σε στέλνουν αρκετά πιο πίσω από κει που θες να πας, και μάλιστα αντίθετα, εφαρμόζοντας την κβαντική θεωρία στην οδική κυκλοφορία της Brasília.

Κι αν πρέπει να σηκωθείς για να πας στην πίσω πόρτα, από την οποία και μόνο μπορείς να κατεβείς, τότε αίρεται και ο νόμος της βαρύτητας. Έγινα έρμαιο, πετούσα δώθε κείθε κλαίγοντας από τα γέλια και προσπαθώντας να πιάσω το σκοινάκι για να στείλω σήμα στον οδηγό. Διότι υπάρχουν μεν κουδούνια αλλά είναι απενεργοποιημένα, το σύστημα έχει αντικατασταθεί αποτελεσματικότερα με ένα κορδονάκι πάνω από την οριζόντια μπάρα, ναι, εκείνη εκεί πάνω, τραβάς το σκοινάκι για το οξύ και παρατεταμένο σφύριγμα που θα διαπεράσει τους θορύβους των σιδερικών της κολάσεως και θα τρυπώσει στά αφτιά του οδηγού.

Σπίθες τινάζονταν, στριγγλιές έσκιζαν τον αέρα και το τέρας μας έφτυσε μ΄ένα τράνταγμα από τις παταγώδεις πόρτες του στον κεντρικό σταθμό. Φανταστείτε την Ομόνοια πριν το μετρό. Η μυθική Χοντοβιάρια! Εκεί στην Αυλή των Θαυμάτων είχα την ψευδαίσθηση ότι θα μπορέσω να πληροφορηθώ, πού βρίσκονται τα υπεραστικά λεωφορεία. Σ΄ένα κιόσκι που έμοιαζε με σημείο πληροφοριών, ένας τύπος που έμοιαζε να είναι σε θέση να δώσει πληροφορίες, μου είπε ότι τα λεωφορεία αυτά δεν ξεκινούν πια από εκεί, και από πού ξεκινούν, εεε...εεεμ, από τον καινούργιο σταθμό, πού; εεεε... εεεμ, κάπου πέρα, κατά κει μακριά... πιο μακριά και πιο μπερδεμένα κι απ΄ τα ράστα του τύπου, που ζητούσε αναπτήρα απ΄ την Βαρώνη.


Με την οποία αμετανόητη Βαρώνη επαναλάβαμε το απονενοημένο. Δεν της έφτανε που βγήκε ζωντανή, ήθελε διακαώς να μπει σε ένα λεωφορείο, που είχε την επιγραφή Circular, όταν το είδε άστραψε το μάτι της και δεν ανέβαλε λεπτό. Αφού μπήκαμε, σκέφτηκα να ρωτήσω, μήπως περνούσε από το Iguatemi, το καινούργιο εμπορικό κέντρο, όπου θέλαμε να πάμε, διότι η Βαρώνη είχε εντοπίσει κάτι σε ένα κατάστημα, που τελικά δεν υπήρχε, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο.

Η εισπράκτωρ ήταν η βραζιλιάνικη μετενσάρκωση της Μπέλλου χωρίς γυαλιά και διαβεβαίωσε κοφτά, ότι περνάει. Άρα εντάξει, δεν χρειαζόταν να σταματήσουμε σε ένα ύψος, όπου έχει πιάτσα ταξί, θα πηγαίναμε μια και καλή... στο πουθενά. Περνάμε τον κόμβο του Lago Norte, την γέφυρα, την ανηφόρα και βλέπω σκοτάδια. Πού΄ναι το σουπερμάρκετ, το βενζινάδικο και πού είναι το εμπορικό κέντρο; Τίποτα, σκότος βαθύ και το λεωφορείο βρυκολάκιαζε στο άγνωστο.

Ρωτάω έναν που ετοιμαζόταν να κατεβεί, τί, μού λέει, πίσω είναι! Κατεβαίνουμε. Εκείνος εξήγησε, ότι έπρεπε να βγούμε απέναντι, να πάρουμε ένα άλλο λεωφορείο για δύο στάσεις και κατόπιν ένα ακόμα για μια στάση και ιδού, το Iguatemi, εκεί στα φώτα, πέρα στο λόφο! Το εμπορικό, δεν ήταν θέμα, ήξερα πού είναι, σε ένα τέταρτο από το σπίτι μου με το ποδήλατο πήγαινα, αλλά τώρα το κατηραμένο λεωφορείο μας επλάνησε. Διασχίζουμε έξι λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας και περιμένουμε στη στάση απέναντι. Κάποτε πέρασε ένα, το παίρνουμε, όχι για το Iguatemi, αλλά για πίσω, μέχρι την πρώτη πιάτσα ταξί και πάλι πίσω, στο Iguatemi!

Υστερόγαμον: ξαπλώσου στο ταξί!