Αχινιοί

Η ηλεκτρονική κατάσταση εδώ έχει τ΄αγκάθια της. Είναι πιο πολλά κι απ΄των αχινών ή αν προτιμάτε "αχινιών". Το είδος βρίσκεται εν αφθονία, τα βράχια βρίθουν απ΄αυτούς. Να φανταστείτε, έχουν επηρεαστεί και τα μαλλιά μου, δεν υπάρχει και κομμωτήριο. Θα μού πείτε, μπα, κάν΄τους "αχινιοσαλάτα". Λάδι και λεμόνι. Ό, τι περισσέψει, θα χρησιμοποιηθεί στο hair styling και σε μάσκες ομορφιάς. Ειδικά μετά τις πυρκαγιές το ελαιόλαδο κρίνεται είδος υπερπολυτελείας.

Αλλά, που να πάρει η ευχή, δεν έχω το ειδικό εργαλείο και τον απαραίτητο χρόνο! Το πρωί δουλειά, ενίοτε και τ΄απόγευμα και τα βράδια χορεύτρια. Αναζητώ τον χαμένο χρόνο και τους χαμένους γατούληδες! New kid on the block: Lucky, ο ασπρόμαυρος γατούλης. Ούτε ενός έτους δεν είναι και προσπαθεί να επιβληθεί στην περιοχή, όπου μετά την ανεξήγητη εξαφάνιση του στιβαρού Ρένου, κανείς γάτος δεν έχει αποδειχθεί αναμφισβήτητος κυρίαρχος. Την παραμονή των εκλογών ο Lucky οργάνωσε rave party από τις 2 πμ. ως το ξημέρωμα. Γύρω του χορεύαμε τρεις βελουδένιες μαύρες υπάρξεις με βραδινές τουαλέτες. Ο χορός διαλύθηκε απότομα όταν από τον κήπο περάσαμε στο φουαγιέ για ένα τομάτο τζους, όπου ενοχλήθηκε από τις ζωηρές συζητήσεις μας ένας άξεστος στρατιωτικός, καθόλου κομιλφό και μας εξεδίωξε πετώντας πάνω μας άρβυλα και αχαρακτήριστες εκφράσεις.
Για τους αχινιούς που λέγαμε. Αυτό το ποστ γράφτηκε σε δύο δόσεις, η σύνδεση είναι πιο αργή κι απ΄την κίνηση της ουράς μου όταν λαγοκοιμάμαι και σας αφήνω διότι πρέπει να προλάβω το πλοίο!

Θερμός Νότος

Επιτέλους επέστρεψα στον κήπο μου! Τον έλεγξα σπιθαμή προς σπιθαμή και τον σημάδεψα σχολαστικά. Παρατηρώ την ύπαρξη μιας μικρής λευκής κότας - την περιφρονώ αν και την παρακολουθώ. Επίσης κυκλοφορούν δύο γάτοι με κυκλωτικές κινήσεις πάντως κρατούν τις απαραίτητες αποστάσεις. Το βράδυ κοιμήθηκα στο μπαλκόνι άλλου δωματίου γιατί βρήκα στο δικό μου δυο τραγουδίστριες, ευτυχώς προσωρινά.
Ωραία είναι εδώ στο Βράχο. Σκέφτομαι να πάω αργότερα για μπάνιο, μόλις ξεμπλέξω από τις γραφειοκρατικές, καυτές, αηδιαστικές ανακατωσούρες και μαλακοδουλίτσες. Βέβαια μην φανταστείτε καμιά χρυσή ακτή. Βράχος είπαμε αλλά με τη σαιζ-λονγκ του, την ομπρελίτσα του, τη μουσική του και τη γρανίτα
ροδάκινό του.
Αν και προς το παρόν μάλλον θα πάρω το μπουκάλι με το νερό μου και τη λεπτή πετσέτα μου τύπου χαμάμ να πάω κάπου με περισσότερη ησυχία,ώστε να αναγνώσω και τα μπεστ σέλλερ μου, αν και δεν το βλέπω, αφού μας έχουν φάει οι ατέρμονες συζητήσεις επί φλεγόντων θεμάτων.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους πυροπαθείς της Ηλείας, ειδικά όσους η μοίρα έστειλε σε νοτιότερα θερμά εδάφη!